Wyrażenie „Pip your language!” natychmiast wywołuje w duszy negatywne, niemiłe odczucia. Pomimo tego, że słowo „pip” wyszło z użycia, staje się jasne, że życzyli sobie czegoś złego i wrogiego. Czym więc jest pestka i dlaczego jest wysyłana do języka?
Instrukcje
Krok 1
Jeśli gotujesz kurczaka na obiad w domu, spójrz na jego język. Na jego czubku widać mały guzek - to jest właśnie pestka. Ta narośl, która jest chrząstką, występuje u wielu ptaków, pomaga im dziobać ziarna i inne pożywienie. W niektórych chorobach o objawach podobnych do błonicy, grudka jest zaogniona, opuchnięta i rośnie. Wynika to z tworzenia się na jego powierzchni zbitych filmów błonicy, które nie rozpuszczają się, zakłócają wchłanianie pokarmu, a w efekcie głód, a nawet śmierć ptaka.
Krok 2
W odniesieniu do osoby słowo „pip” zaczęło być używane około XVI wieku. Jeśli u ptaków była to nazwa wzrostu niezbędnego do jedzenia, to u ludzi nazywano to pryszczem / bólem / bólem na języku (ze względu na zewnętrzne podobieństwo do guzka u ptaków). Najczęściej jest to twardy pęcherz z płynem w środku, który boli i powoduje dyskomfort.
Krok 3
W zabobonnym średniowieczu pestka była uważana za oznakę oszustwa. Według jednej wersji wierzono, że jeśli ktoś musi kłamać lub obrazić kogoś oszczerstwem, natychmiast wyskoczy mu na języku pestka. Inna wersja jest taka, że „pip” w tym przysłowiu nie oznacza samego bólu, ale jest używane jako metafora. Faktem jest, że kilka wieków temu w Rosji kłamcy, zdrajcy, szpiedzy itp. był specjalny rodzaj egzekucji - w ich usta wlewano stopiony metal. A „pip” może oznaczać coś chorego, nieprzyjemnego, gorącego i niepokojącego, gdy dostanie się do ust/języka.
Krok 4
Plotka głosi, że około XVII wieku zdarzały się nawet przypadki prób takich „pipsów”, a ich oszczerstwo uważano za magiczne zaklęcia, za pomocą których dana osoba próbowała zadać drugiemu obrażenia. Nie znaleziono jednak pisemnych dowodów takich prób. Takie plotki i przesądy dały początek zdaniu „Pip na język!”
Krok 5
Teraz fraza „Pip your language!” oznacza już brak pragnienia nieprzyjemnych wrażeń i choroby. W niektórych słownikach przysłowie to jest opisywane jako przekleństwo, które jest używane w odpowiedzi na bezsensowne, puste, urojeniowe pogawędki. Z biegiem czasu stał się ustaloną jednostką frazeologiczną o własnym szczególnym znaczeniu. Najczęściej używa się go jako oburzenia z nutą irytacji lub ironicznego życzenia - "Boże, nie daj tego".
