Podstawą konstrukcji każdego statku jest jego kadłub. Jeśli w myślach narysujesz wyimaginowaną pionową płaszczyznę cięcia na środku kadłuba, statek zostanie podzielony na dwie części - dziobową i rufową. Elementy konstrukcyjne dziobu statku mają swoje własne funkcje i nazwy.
Przód statku
Patrząc na statek z profilu, możesz ocenić jego zarys i linie kadłuba. Samo naczynie jest ramą, zwaną zestawem, i skórą. Body kit służy do usztywnienia całej konstrukcji. Kształtuje również wygląd statku, jego kontury. Widać, że w części przedniej (dziobowej) statek ma specjalny kształt. Dziób statku jest specjalnie szpiczasty, dzięki czemu podczas poruszania się po słupie wody statek napotyka minimalny opór otoczenia.
Przedni koniec statku w terminologii morskiej nazywa się dziobem. W swoim położeniu jest naprzeciw rufy. Dziób statku ma najczęściej wydłużony kształt, zwężony z boków. Jego funkcją jest przecinanie fal, które utrudniają szybki ruch statku. Ten specyficzny kształt dziobu najlepiej pasuje do warunków eksploatacyjnych statku.
Elementy dziobu statku
Dziób statku ma złożoną konstrukcję. Został zaprojektowany w taki sposób, aby zminimalizować odporność na działanie żywiołów wody. Na samym końcu dziobu żaglówki znajduje się dziób. To gruby pręt, który jest rodzajem kontynuacji stępki. W miejscu, w którym łodyga dochodzi do linii wodnej, często umieszcza się metalową płytkę, którą nazywa się „zieloną” lub „przecinakiem wodnym”.
W starożytności na dziobie żaglowców umieszczano zazwyczaj ozdoby w postaci figur - rostra, które pełniły funkcję ozdobną. Takie obrazy pozwalały nie tylko uatrakcyjnić statek, ale często nadawały przerażający wygląd okrętom wojennym. Rzymskie okręty wojenne, zamiast ozdobnych figur, często miały z przodu masywne tarany, którymi kończył się nos.
Elementy pokładu na dziobie statku również mają swoje nazwy. Przestrzeń dziobowa górnego pokładu statku nosi nazwę „czołg”. Na statku żaglowym zbiornik zaczyna się na przednim maszcie i kończy na najbardziej wysuniętym do przodu końcu statku. Czasami statek posiada wzniesienie na pokładzie w przedniej części - dziobówkę. Ten element konstrukcyjny może zajmować do połowy całej długości statku. Sprzęt do olinowania i cumowania jest zainstalowany z przodu pokładu.
W rejonie dziobu kadłub statku ma wzmocnioną konstrukcję. Zestaw tutaj jest trwalszy i częstszy, a obudowa ma sporą grubość i wytrzymałość. Odbywa się to po to, aby statek mógł pewnie płynąć pod wiatr i silne fale. Mocny łuk potrzebny jest również przy dotykaniu nabrzeża w momencie cumowania. W każdych warunkach pływania nos przejmuje główne obciążenie środowiska zewnętrznego, dlatego wymagania dotyczące jego konstrukcji są zawsze bardziej rygorystyczne.
