Przemierza planetę i zbiera swoje straszne żniwo. Ucieleśnia wszystkie lęki ludzkości i najgorsze oczekiwania. Są jej dedykowane piosenki, kręci się o niej filmy. To jej czarna bluza z kapturem i ostry warkocz stały się tematem całego miasta.
Nie jest jednak do końca jasne, skąd w wyobraźni ludzi wziął się obraz szkieletu, ubranego w luźne czarne szaty, z ostrym warkoczem. Możesz to jednak rozgryźć, jeśli chcesz.
Czarna śmierć
W połowie XIV wieku, od Azji przez Europę, aż po Afrykę Północną i wyspę Grenlandię, doszło do śmierci kosą w postaci dżumy dymieniczej. Według jednej wersji pojawił się gdzieś na pustyni Gobi w wyniku gwałtownej zmiany klimatu w wyniku małej epoki lodowcowej.
Najpierw zadziwiły Chiny i Indie, potem Europa zapoznała się z tym strasznym zjawiskiem, gdzie przeniknęła wraz z kupcami i zdobywcami mongolskimi. Według najbardziej ostrożnych szacunków ofiarami dżumy padło około 60 milionów ludzi. Potem powtarzały się pandemie w 1361 i 1369 roku.
Medycyna średniowieczna nie radziła sobie z zarazą, co doprowadziło do rozkwitu przesądów, kultów pogańskich i prześladowań trucicieli. Właśnie w tych czasach pojawił się pierwszy obraz śmierci, znany współczesnym ludziom. Po raz pierwszy dał się odczuć w Niemczech w postaci alegorycznej fabuły w malarstwie i literaturze – „Taniec śmierci”. Następnie, w okresie renesansu, obraz stał się znany całej Europie.
Szczególny wkład wniósł Albrecht Durer, światowej sławy grawer, który stworzył więcej niż jedno dzieło sztuki. Wiele jego prac ma za przykład kanoniczny obraz śmierci. Chodzi po ziemi i kosi ludzi jak kłosy żyta. Ten sposób wyobrażenia został przejęty przez innych mistrzów i stopniowo rozwijany do stanu obecnego. W dzisiejszych czasach mało kto wyobraża sobie śmierć inaczej, przynajmniej w środowisku europejskim.
Symbolika ucha
W starożytnych greckich, starożytnych egipskich ideach ucho utożsamiano między innymi z samą osobą. Jak nasiona wpadły do ziemi, jak z brudnej ziemi narodził się kiełek, jak zbierał się, młócił, zamieniał w chleb.
Wszystko było wypełnione głębokim znaczeniem. Ucho wznoszące się miało również symbol falliczny i osobliwe metamorfozy ojca i syna. Gdy tylko ucho zostało odcięte, jak gdyby mąż umierał i rozszarpany cepem, odszedł w zapomnienie, by odrodzić się jako nowy syn.
Oczywiście śmierć kosą to wyraźna symbolika żniwiarza, odcinającego ludzi jak uszy na polu i zbierającego swoje wielkie żniwo.
