Najtwardszym gatunkiem drzew rosnącym na terenie Rosji jest brzoza Schmidt lub Betula schmidtii, przedstawiciel rodzaju Brzoza należący do rodziny Birch. Ten gatunek rośliny jest również uznawany za jeden z najrzadszych rosnących w kraju.
Gdzie rośnie brzoza Schmidta
Roślina, która otrzymała swoją nazwę na cześć słynnego botanika Fiodora Schmidta, który jako pierwszy znalazł ten gatunek i opisał go, rośnie na Dalekim Wschodzie Rosji. I tylko w południowej części Terytorium Nadmorskiego.
Nazwisko Fiodora Bogdanovicha Schmidta dzięki jego działalności naukowej zostało uchwycone nie tylko w nazwie rośliny, ale także w imię jednego z półwyspów sachalińskich, góry pod Norylskiem i wulkanu Kamczatka.
Rzadziej, ale wciąż brzozy Schmidta występują w Chinach (północno-wschodnie prowincje Jilin i Liaoning), w Japonii (na wyspie Honsiu), a także na północnych ziemiach Półwyspu Koreańskiego.
Jedną z cech życia brzozy Schmidta jest niezwykle powolny wzrost we wczesnych latach życia. Ten rodzaj roślin może osiągnąć maksymalny wiek 300-350 lat.
Rzemieślnicy, którzy wiedzieli o niesamowitych właściwościach brzozy Schmidta, nazywali ją „brzozą żelazną”. Przydomek ten uzyskano zarówno dlatego, że drewno rośliny jest bardzo twarde (nie można go przebić kulą standardowego kalibru), jak i dlatego, że brzoza bardzo dobrze znosi ogień.
Brzoza Schmidta nigdy nie była wykorzystywana do budowy tratw ani statków, ponieważ ze względu na dużą wagę i twardość bardzo szybko tonie w wodzie.
Inne cechy brzozy Schmidta
Wysokość dorosłej rośliny tego gatunku wynosi zwykle 25-27 metrów, a maksymalna opisana wysokość brzozy sięgała 35 metrów. Średnica pnia wynosi od 70 do 80 centymetrów.
Kora brzozy Schmidta jest zwykle pokryta bardzo głębokimi pęknięciami i charakteryzuje się silnym łuszczeniem się i łuszczeniem wierzchniej warstwy drzewa. Jego kolor jest zwykle kremowy, beżowy, ale u młodych osobników może być ciemnobrązowy, a najmłodsze gałązki rośliny są często pomalowane na odcienie wiśni lub fioletowo-brązowe.
U dorosłych brzóz tego gatunku często występują również gruczoły żywiczne na powierzchni.
Liście brzozy Schmidta mają kształt jajowaty, owalny, eliptyczny lub eliptyczny. Mają zwykle 4-9 centymetrów długości i 2,5-5 centymetrów szerokości. Na liściach, które niektórzy botanicy porównują wyglądem z liśćmi olchy szarej, można również zauważyć 7-10 par ostro zaznaczonych poniżej żył. Od góry są łyse, a od dołu z wyraźnym pokwitaniem, ogonkami krótkimi, najczęściej nieregularnie lub podwójnie ząbkowanymi.
Długość kolczyków wynosi 2,5-3 centymetry, a wielkość 200-300 bezskrzydłych owoców dojrzewających pod koniec lata lub wczesną jesienią około 2 milimetrów.
