Latem i jesienią, na nasłonecznionych skrajach sosnowych i świerkowych lasów, można zobaczyć brązowe lśniące czapki oleju. Grzyby te należą do pierwszej kategorii pod względem smaku. Mogą być solone, marynowane, suszone, smażone. Zupa z masłem też jest bardzo smaczna. Trudno, ale możliwe jest pomylenie tego grzyba z innymi.
Instrukcje
Krok 1
Jeśli znajdziesz w lesie grzyba, który w opisie wygląda jak puszka po oleju, przyjrzyj mu się dokładnie. Olejarka posiada wypukłą nasadkę. Obróć grzyba tak, aby wypukła część jego mięsistej czapki była skierowana do góry. Z tej perspektywy reprezentuje prawie poprawną półkulę. Noga olejarki jest krótka i gęsta. Kapelusz jest najczęściej ciemnobrązowy, ale czasami jest czerwonobrązowy, a nawet jasnobrązowy.
Krok 2
Odwróć grzyba do góry nogami. Spód kapelusza młodego grzyba jest zwykle pokryty białym filmem. U dużych dojrzałych grzybów film zwykle pęka, wokół łodygi są tylko guzki, rodzaj pierścienia.
Krok 3
Usuń dolną folię. Zobaczysz, że spód nasadki to gąbka. Puszka oleju należy do gąbczastych grzybów. Ich inna nazwa to rurkowate, ponieważ gąbka to nic innego jak zestaw maleńkich rurek, które zrosły się razem.
Krok 4
Użyj noża, aby podważyć folię pokrywającą górę kapelusza. Można go bardzo łatwo usunąć. Nawiasem mówiąc, zawsze to strzelają. Do filmu przyklejają się różne szczątki leśne, takie jak igły sosnowe, źdźbła trawy, a nawet drobne owady. Ponadto nawet idealnie czysta folia po ugotowaniu staje się twarda i pozbawiona smaku.
Krok 5
Butterlets zwykle rosną w koloniach. Po znalezieniu jednego takiego grzyba koniecznie sprawdź otoczenie. Możliwe, że w pobliżu znajdziesz ich kilkanaście. Masła preferują stosunkowo suche miejsca.
Krok 6
Jest grzyb, który bardzo przypomina danie z masłem lub młody borowik, ale jest niejadalny. To jest tak zwany grzyb żółciowy. Być może jest to jedyny grzyb rurkowy, który nie jest zjadany. Nie jest trujący, ale ma wyjątkowo nieprzyjemny i bardzo gorzki smak. Odróżnienie go od grzybów jadalnych nie zawsze jest łatwe, ale możliwe. Czapka grzyba żółciowego ma zauważalny żółtawy lub szarawy odcień. Gąbka może być niebieskawa lub różowawa, ale są też młode grzyby żółciowe z czysto białymi kanalikami. W takim przypadku zwróć uwagę na nogę. W olejarce noga jest biała, w grzybie żółciowym pokryta jest ciemną siateczką.
Krok 7
Rozetnij grzyba i zbadaj miąższ. W olejarce lub borowiku jest czysto biały, czasem żółtawy. W grzybie żółciowym często jest niebieskawy lub lawendowy. Jeśli miąższ jest biały, trzymaj grzyba w powietrzu. Puszka oliwy i borowik pozostaną białe, grzyb żółciowy bardzo szybko zmieni kolor na różowy. Bardzo przydatna jest próba usunięcia filmu. Łatwo oddziela się w olejarce, ale z trudem w grzybie żółciowym.
