Spór o to, czy warto przypisywać kierunek „Nude” sztukom plastycznym, nie ma końca. Czy piękno ciała powinno być eksponowane, czy nie? Dlaczego niektórzy uważają gatunek „nago” za sztukę, a inni za pornografię? Wszystkie te pytania każą zastanowić się nad niejednoznacznością percepcji nagości. Czym więc jest piękno nagiego ciała i jak należy je prezentować.
Sztuka czy pornografia?
Nagość jest od wieków integralną częścią sztuki. I to pomimo faktu, że wiele osób często kwestionowało, czy gatunek „nagi” jest rzeczywiście sztuką.
Na ten wynik zawsze były dwa punkty widzenia - "za" i "przeciw". Niektórzy rozumieją ten kierunek i bardzo pozytywnie oceniają pracę wykonaną w gatunku „nagim”. Inni natomiast nie uważają przedstawienia nagiego ciała za sztukę i twierdzą, że nagość przedstawiona na płótnie lub fotografii artysty jest już sama w sobie pornografią.
W ostatnich latach szczególną popularność zyskał gatunek „nagi” w fotografii. Jednak dzisiaj granica między aktem, erotyzmem i pornografią jest raczej zatarta.
A więc nagie piękności - sztuka czy pornografia? Odpowiedź tutaj nie może być jednoznaczna. Zwykłe ujęcie nagiej kobiety nie będzie arcydziełem sztuki. Taka fotografia w żaden sposób nie będzie miała związku ze sztuką. Ale jeśli fotograf lub artysta jest naprawdę „od Boga”, zobaczy to, czego nie zobaczą inni.
Na tym polega sztuka „Aktu” – umiejętność przedstawienia swojej kreacji tak, aby nagie ciało było przedmiotem, który pozwala człowiekowi doznawać estetycznej przyjemności, a nie budzi w nim jedynie pożądania i pragnienia zaspokojenia jego fizycznych potrzeb.
Nagie ciało - piękno bez upiększeń
Ciekawe, że najbardziej pomysłowe dzieła sztuki przedstawiające nagość powstały w starożytności i renesansie. To właśnie w tych stuleciach rozkwit kultury osiągnął swój najwyższy szczyt. I do dziś arcydzieła rzeźbiarzy i artystów budzą w człowieku myśli o boskości piękna, wielkości ludzkiego ducha, rozwijają w nim poczucie piękna.
Artyści malowali nagie dziewczyny i chłopców z poprzedniego życia. Trafność kierunku „Akt” wyraźnie potwierdza fakt, że zachowały się nie tylko obrazy, ale także rzeźby przedstawiające nagich ludzi.
Czy piękno ciała powinno zostać ujawnione do oglądania, czy nie, spierają się do dziś. Jednak niewątpliwie nie ma nic cenniejszego niż piękno bez upiększeń. To piękno przedstawione na obrazach i fotografiach, ukazujące osobę jako prawdziwą, bez maski.
Twórcy takich arcydzieł są świadomi wartości swoich dzieł, bo w sztuce najtrudniej jest odsłonić ludzką istotę, pokazać to, co ukryte przed oczami, w taki sposób, aby widz zobaczył uduchowione piękno.
