Dawno minęły czasy, kiedy każdy, kto uważa się za myśliwego, mógł po prostu rzucić broń za plecy i udać się do najbliższego lasu w poszukiwaniu zwierzyny. W większości cywilizowanych krajów łowiectwo i rybołówstwo są ściśle regulowane. Aby łowić ryby, musisz mieć licencję wydaną przez odpowiedni departament rządowy. Myśliwi, którzy ignorują ten wymóg prawa, nazywani są kłusownikami.
Kto nazywa się kłusownikami
Kłusownictwo rozumiane jest jako nielegalne polowanie lub rybołówstwo, w którym naruszane są wymogi prawne. Kłusownicy to ci, którzy polują bez odpowiedniej licencji, w miejscach zakazanych, naruszają warunki polowania lub prowadzą je w sposób i narzędzia wyraźnie zabronione przez prawo.
Od wielu tysięcy lat człowiek i zwierzęta są zmuszeni do współistnienia ze sobą. Niektórzy przedstawiciele fauny zostali stopniowo udomowieni przez ludzi i stali się zwierzętami domowymi. Inne są nadal uważane za niebezpieczne drapieżniki lub zwierzynę, na którą ludzie nadal polują.
W dawnych czasach polowanie było często prawie jedynym sposobem na zaopatrzenie się w żywność. Następnie osoba zdała sobie sprawę, że futro, skóry i kości poszczególnych zwierząt można wykorzystać w gospodarstwie.
Zajmując najwyższe miejsce w łańcuchu pokarmowym, człowiek zaczął bezmyślnie eksterminować wiele gatunków zwierząt, często nie dla przetrwania, ale po prostu ze względu na zainteresowania sportowe.
Straty poniesione przez faunę w wyniku bezmyślnych polowań zmniejszyły liczbę gatunków. Dlatego wiele stanów zaczęło nakładać ograniczenia na strzelanie i łapanie dzikich zwierząt. Ustalono warunki polowań, ustalono ich miejsca. Sporządzono również listę dozwolonych prawem metod polowania. Z reguły polowania mogą dziś prowadzić tylko ci, którzy otrzymali licencję (zezwolenie) od państwa.
Jak chroni się przyrodę przed kłusownikami
Jakie są zwykłe ograniczenia dla myśliwych? Polowanie jest zabronione w okresie lęgowym dzikich zwierząt. Broń musi mieć określone cechy i być zarejestrowana w organach ścigania. Bestii nie da się pokonać na terenach parków narodowych i rezerwatów. Szczególnej ochronie podlegają rzadkie i zagrożone gatunki zwierząt.
Niestety, te surowe zasady są ignorowane przez wielu myśliwych. Statystyki z różnych krajów pokazują, że poziom kłusownictwa pozostaje dość wysoki. A najczęściej zachętą do łamania prawa jest pogoń za łatwymi pieniędzmi. Na przykład niektórzy biznesmeni są skłonni zapłacić dużo za skóry rzadkich zwierząt lub za cenne kły słoni.
Kłusownictwo jest najgorsze w krajach rozwijających się, gdzie nielegalne polowania są często jedynym sposobem przetrwania kłusowników i ich rodzin.
Rządy krajów zainteresowanych ochroną dzikiej przyrody podejmują działania w celu zwalczania kłusownictwa. Organizowane są specjalne oddziały gajowych, które patrolują rezerwaty, łapią przestępców, konfiskują zdobycz i narzędzia łowieckie. W ustawodawstwie wielu krajów istnieje odpowiedzialność administracyjna, a czasem nawet karna, za naruszenie zasad łowiectwa i rybołówstwa.
