Japonia to państwo wyspiarskie na Oceanie Spokojnym, którego mieszkańcy jako pierwsi na świecie świętują nowy dzień. Wszyscy sąsiedzi Japonii znajdują się na zachodzie, więc pierwsza wzmianka o Japonii w chińskiej książce opisuje ją jako kraj na wschodzie, skąd wschodzi słońce.
Starożytna legenda o stworzeniu Japonii mówi, że boski brat i siostra Izanagi i Izanami zstąpili z nieba do niebieskich wód wzdłuż tęczy. Woda zlała się z niebem i była od niego nie do odróżnienia. Wtedy Izanagi uderzył mieczem w wodę. Z ostrza miecza spłynął sznur kropel, zamieniając się w zakrzywiony łańcuch wysp nad wodą. Miecz był oczywiście dość duży, ponieważ na archipelagu japońskim było prawie siedem tysięcy wysp.
Przez góry do świtu
U zarania naszej ery, mały kraj wyspiarski zwany Wo był całkowicie wasalem Chin. W Japonii nastąpił okres rozdrobnienia feudalnego i konfliktów społecznych.
Stopniowo jeden z walczących klanów, Yamato, stał się silniejszy od innych i zaczął jednoczyć feudalnych panów pod jego rządami. Fragmentację zastąpiła centralizacja, a wraz z nią kultura i dobrobyt. Do V wieku naszej ery słowo „Yamato” (przetłumaczone jako „ścieżka gór”) stało się synonimem Japonii.
Około 600 roku japoński książę-regent Shotoku napisał w liście do chińskiego cesarza: „Z krainy, w której wschodzi słońce, do krainy, w której zachodzi słońce”. Chińczykom nie podobał się ten zabieg, gdyż wskazywał, że Japonię wybrało samo słońce.
Według legendy pierwszy japoński cesarz był bezpośrednim potomkiem bogini słońca Amaterasu. Odziedziczyła ziemię po swoich rodzicach Izanagi i Izanami i wysłała swojego wnuka Ninigi, aby rządził japońskimi wyspami. Cesarz nosił tytuł Tenno, co oznacza „Niebiański Mistrz”.
Po przeprowadzeniu reformy rolnej, która ogłosiła całą ziemię własnością rodziny cesarskiej, Japonia stała się oficjalnie Krajem Wschodzącego Słońca. Chiny mogły pogodzić się tylko z tą nazwą, a także z niepodległością Japonii.
Szczęśliwa przyszłość małego kraju
Japończycy nazywają się „Nippon” lub „Nihon”. Obie te opcje są pisane tak samo i składają się z dwóch hieroglifów: sun i root, begin. Dosłowne tłumaczenie tego wyrażenia brzmi jak „początek słońca”, „korzeń słońca”, czyli wschód słońca. W poetyckiej aranżacji – kraina wschodzącego słońca. Wraz z nadejściem światła dziennego Japończycy kojarzyli przyszłe szczęście i dobrobyt, więc ta nazwa kraju podkreślała jego szczęśliwą przyszłość.
Chryzantema, której układ przypomina promienie słońca, stała się symbolem Japonii. Ten kwiat jest przedstawiony na okładce paszportów, na pieczęci państwowej i jest znakiem cesarskiego domu Japonii. Hieroglif „kiku” ma dwa znaczenia: chryzantema i słońce. Flaga narodowa Japonii przedstawia czerwone kółko na białym tle, reprezentujące wschodzące słońce.
