Od końca XIX wieku i przez większość XX wieku płyty winylowe były popularnym, niedrogim i przystępnym cenowo nośnikiem dystrybucji nagrań audio, dopóki nie zostały wyparte przez płyty cyfrowe.
Płyta winylowa i jej odtwarzanie
Płyta winylowa jest analogowym nośnikiem informacji audio w postaci płyty, na której jednej lub dwóch stronach nałożona jest „ścieżka” (ciągły rowek), której głębokość i szerokość zmienia się w zależności od fali dźwiękowej. Takie płyty są odtwarzane na gramofonach, gramofonach w starym stylu, a także na bardziej nowoczesnych odtwarzaczach elektrycznych i elektrofonach.
Igła gramofonu, poruszająca się drożej od płyty, wibruje i generowany jest sygnał elektryczny. Sygnał ten jest wzmacniany przez wzmacniacz i odtwarzany przez głośniki, czego efektem jest materiał audio nagrany w studiu.
Skład materiału
Polimer zwany winylem jest kopolimerem chlorku winylu/octanu winylu. Polimer ten jest często określany w przemyśle jako „żywica winylowa”. Była pierwszym materiałem, z którego powstały płyty do grania na gramofonie.
Amerykański koncern Carbide and Carbon po raz pierwszy uzyskał patent na jego użycie jako materiału do wydania płyt w 1933 roku. To tutaj rozpoczął się przemysł płyt winylowych. Kopolimer chlorku winylu/octanu winylu nie jest jednak jedynym składnikiem materiału, ponieważ płyta wykonana tylko z niego byłaby przezroczysta, krótkotrwała, wydawałaby głośny dźwięk, a także trzaski od elektryczności statycznej.
W związku z tym w skład wchodzą inne składniki, na przykład wosk Carnauba i stearynian wapnia były używane do produkcji płyt od lat 30. XX wieku do chwili obecnej. Co do reszty, skład zmieniał się kilkakrotnie na przestrzeni dziesięcioleci w celu poprawy jakości. Tak więc skład materiału do produkcji płyty zawiera 95% żywicy winylowej oraz różne dodatki określone przez producenta. Dodatki obejmują stabilizatory, pigmenty, środki antystatyczne, plastyfikatory, smary wewnętrzne i zewnętrzne.
Winyl dzisiaj
Produkcja płyt LP prasowanych na gorąco osiągnęła szczyt w latach 70. XX wieku. Pod koniec XX wieku płyty cyfrowe zastąpiły płyty winylowe. Używane są do dziś, ale dziś są używane głównie przez DJ-ów, miłośników starożytności i koneserów specyficznego ciepłego i żywego brzmienia, jakie dają płyty winylowe. Rekompensuje to im takie wady, jak mała liczba ścieżek na boku płyty oraz jej szybkie zużycie, narażenie na wilgoć i zmiany temperatury.
Miłośnicy winyli aktywnie kupują płyty online i na aukcjach. Koszt pojedynczych przedmiotów kolekcjonerskich może być fortuną.
