Wyrażenie „kolej” stało się bardzo popularne w języku rosyjskim. Używają go wszyscy: od mediów po zwykłych ludzi. Jednak wielu nadal nie zna historii tego terminu.
Pojęcie „kolej" oznacza pas ziemi wyposażony w tory lub powierzchnię sztucznych konstrukcji (tunele, mosty, wiadukty), które służą do poruszania się pojazdów szynowych. Nawet w starożytnej Grecji, Egipcie i Rzymie istniały drogi torowe które były przeznaczone do przewożenia wzdłuż nich ciężkich ładunków. Ich konstrukcja była następująca: na drodze wybrukowanej kamieniem znajdowały się dwa równoległe głębokie rowki, po których toczyły się koła wozów. W średniowieczu w kopalniach znajdowały się drogi, które składały się z drewnianych szyn. Poruszały się po nich drewniane powozy, aw 1738 r. drewniane drogi zastąpiono metalowymi. Początkowo budowano je z żeliwnych płyt z wgłębieniami na koła, ale było to niepraktyczne i kosztowne. W 1767 r. Richard Reynolds nakazał ułożenie żelaznych szyn na drogach dojazdowych do kopalni Colbrookdale. Różniły się od nowoczesnych zarówno kształtem, jak i wielkością. Żeliwne były również koła wózków. Do przemieszczania ich po szynach wykorzystywano siłę człowieka lub konia, a wraz z rozwojem handlu i systemu transportu rozwinęła się kolej. Wszędzie koleje, podobne z wyglądu do współczesnych, zaczęły pojawiać się na początku XIX w. w Wielkiej Brytanii, Francji i Belgii Nazwa kolei „żelazo” zaczęła się trzysta lat temu, kiedy zastąpiła swój drewniany odpowiednik. W mowie potocznej termin „kawałek żelaza" jest używany od dłuższego czasu (od nazwy materiału, z którego wykonane są szyny i inne konstrukcje kolejowe). Tor kolejowy jest dość złożoną konstrukcją, która składa się z niższych i górne części. Dolna konstrukcja obejmuje podtorza i konstrukcje sztuczne (wiadukty, mosty, rury itp.). W górnej części znajdują się szyny i podkłady, mocowania szyn, pryzmat balastowy.
