Kryzys gospodarczy dotykający wiele krajów europejskich szczególnie mocno uderzył w Grecję. Z wielu różnych powodów długi tego państwa wobec zagranicznych wierzycieli były kilkakrotnie wyższe niż kwota greckiego PKB. Oczywiście Grecja nie była w stanie sama zapłacić tak kolosalnych sum. Nad krajem wisi realne zagrożenie niewypłacalnością.
Wiosną 2012 roku prywatni inwestorzy zagraniczni, po długich i napiętych negocjacjach dotyczących restrukturyzacji długu publicznego Grecji, zgodzili się na umorzenie około 70% długu. To oczywiście złagodziło sytuację kraju, ale jego zadłużenie wciąż przewyższa PKB ponad półtora raza. Nadal istnieje realna groźba wyjścia Grecji ze strefy euro. A to grozi dużymi stratami finansowymi i problemami nie tylko dla Grecji, ale także dla dużych europejskich banków, które mają greckie papiery wartościowe jako aktywa. W końcu nic nie będą kosztować! Ponadto istnieje realne niebezpieczeństwo, że sytuacja w innych problematycznych krajach Unii Europejskiej gwałtownie się pogorszy na całej długości łańcucha, przede wszystkim w Hiszpanii, Włoszech i Portugalii.
Zagraniczni kredytodawcy warunkują dalszą pomoc szeregiem warunków. Ich zdaniem, aby uchronić kraj przed niewypłacalnością i ewentualnym wyjściem ze strefy euro, grecki rząd i ludzie będą musieli zgodzić się na bolesne i niepopularne środki. Wśród nich: znaczące cięcia świadczeń socjalnych, zasiłków, gwałtowne cięcia wydatków rządowych, podwyższenie wieku emerytalnego zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet.
Rząd Republiki Federalnej Niemiec, głównego „darczyńcy” Unii Europejskiej, wysunął szczególnie surowe żądania, domagając się od rządu greckiego zdecydowanego zintensyfikowania walki z uchylającymi się od płacenia podatków i uzależnionymi nastrojami obywateli. Mówią, że Grecy muszą wreszcie zrozumieć, że cierpliwość i hojność Unii Europejskiej (a właściwie RFN) nie są nieograniczone, muszą nauczyć się żyć w miarę swoich możliwości, zarabiać więcej i wydawać mniej. W niektórych momentach sprawa osiągnęła nawet poziom żądań, aby rząd grecki odtąd uzgadniał z wierzycielami zagranicznymi wszystkie pozycje wydatków, czyli de facto zrezygnował z części suwerenności państwa.
Grecki rząd został zmuszony do podjęcia szeregu bardzo niepopularnych środków. W szczególności znacznie spadły świadczenia socjalne i zmniejszyła się wysokość emerytur. Postanowiono podnieść wiek emerytalny. Wywołało to falę protestów i zamieszek, które szczególnie nasiliły się w stolicy Grecji – Atenach. Co będzie dalej i jakie nowe ustępstwa Grecy uczynią wierzycielom, pokaże najbliższa przyszłość.
