Nauka nigdy nie była w stanie udzielić jednej obiektywnej odpowiedzi na wszystkie pytania. Co więcej, nie może tego zrobić, gdy odpowiedź staje się częściowo filozoficzna. To także spór o inteligencję: z jednej strony oczywiste jest, że są ludzie mądrzejsi od otoczenia. Jednak genialny pisarz niekoniecznie jest dobrym matematykiem. Dlatego ani sofistyka, ani inżynieria genetyczna nie są w stanie podać dokładnej definicji zjawiska racjonalności.
Instrukcje
Krok 1
Formalnie inteligencja jest uważana za zdolność rozumienia i rozwiązywania wszelkiego rodzaju problemów przy użyciu wszelkich dostępnych metod poznania. W tym przypadku problemy mogą oznaczać zarówno rozwiązanie problemów matematycznych, jak i analizę dzieła sztuki. Ponadto wskaźnikiem inteligencji jest zdolność do wyciągnięcia maksymalnej liczby wniosków na podstawie minimalnej ilości informacji. Doskonałym tego przykładem jest legendarny Sherlock Holmes, który, przy wszystkich innych warunkach, mógł wyciągnąć o wiele bardziej logiczne wnioski niż jego koledzy.
Krok 2
Na podstawie tych definicji wygenerowano IQ. Aby to ustalić, dana osoba otrzymuje szereg zadań i określony czas na ich rozwiązanie - zwykle godzinę. Podstawą testu jest to, że oferuje rozwiązywanie problemów zupełnie innego rodzaju, czasami tylko zewnętrznie podobnych, czasami absolutnie takich samych strukturalnie. Liczba punktów jest dzielona przez wiek – to rekompensuje doświadczenie życiowe – a wynik jest wartością ostateczną. Z reguły testy są ułożone tak, aby standardowa wartość wynosiła 100 punktów.
Krok 3
Testy IQ nie zawsze dostarczają prawidłowych informacji. Przede wszystkim wynik w dużej mierze zależy od stanu psychicznego i fizycznego osoby, jej zdolności do koncentracji. Z drugiej strony nie można w ten sposób zdefiniować intelektu osób zbyt mądrych lub głupich, ponieważ im dalej wartość jest od normy, tym większy błąd wynika.
Krok 4
IQ był również krytykowany za to, że opiera się na łamigłówkach warunkowych. W żaden sposób nie uwzględnia logiki myślenia, szerokości horyzontów i elementarnej ciekawości człowieka. Tak więc genialny mówca, który doskonale znajduje wspólny język z ludźmi, może uzyskać niesamowicie niski wynik w teście Eysencka, ponieważ takie zadania nie mają nic wspólnego z okupacją.
