Zasada działania długopisu jest dość prosta - na jego końcu znajduje się mała kulka, która toczy się po powierzchni papieru i pozostawia ślady atramentu, które wsiąkają w niewielką szczelinę między ściankami. Ale ten wynalazek powstał nie tak dawno temu - w 1888 roku, a pióro stało się powszechne dopiero w XX wieku, po stworzeniu nowoczesnego projektu.
Historia wynalezienia długopisu
Do końca XIX wieku wszystkie przybory do pisania, w których używano atramentu, wymagały ciągłego zanurzania w kałamarzu. Pisanie było niewygodne, przez długi czas brzydkie plamy pozostały na papierze. Inżynierowie zaczęli zastanawiać się, jak zrobić pióro z zapasem atramentu. W 1888 roku amerykański inżynier John Loud opatentował zasadę pióra ze specjalnym zbiornikiem na atrament, który podawano cienkimi rowkami do stalówki z okrągłym otworem. W małym otworze na końcu długopisu nie było jeszcze kulki, ale to urządzenie już umożliwiało pisanie na papierze bez zanurzania go w atramencie. Chociaż ten długopis był daleki od doskonałości: robił również kleksy, chociaż rzadziej niż pióra.
W 1938 roku węgierski dziennikarz o nazwisku Biro wynalazł nowoczesny długopis: przede wszystkim umieścił w otworze małą kulkę, która pozwalała zatrzymać atrament i zapobiegała wnikaniu plam, a także uprzyjemniała pisanie. Poza tym Biro zrobił też specjalny tusz do takich długopisów – oglądając druk gazet zauważył, że tusz wysycha na nich znacznie szybciej. To prawda, że były zbyt grube, aby można je było użyć w długopisie, ale udoskonalił ich formułę.
Historia rozwoju długopisu
Od czasu pojawienia się nowoczesnego designu długopisu minęło już sporo czasu - ponad siedemdziesiąt lat, ale jego zasada i konstrukcja prawie się nie zmieniły. Już pierwsze tego typu pisaki miały doskonałe właściwości, a co najważniejsze wyróżniały się dużą podażą atramentu i niskim zużyciem.
Pierwszymi nabywcami długopisów byli piloci - zależało im na tym, aby przyrząd do pisania nie "płynął", ponieważ na dużych wysokościach było to powszechne zjawisko: ciśnienie w powietrzu było wyższe.
Pierwsze długopisy pojawiły się w Związku Radzieckim po II wojnie światowej. Radzieccy inżynierowie musieli sami wytwarzać atrament, ponieważ właściciel firmy produkującej najsłynniejsze pióra Parker odmówił współpracy ze Stalinem. Produkcja długopisów rozpoczęła się w 1949 roku, ale były one zbyt drogie, aby mogły być szeroko rozpowszechniane.
Dopiero w 1958 roku długopisy spadły na tyle, że można było ich używać wszędzie. W 1965 roku zaczęto je produkować na szwajcarskim sprzęcie, a wkrótce długopisy zostały rozdane w szkołach. Wkrótce ten produkt stał się jednym z najpopularniejszych, dziś większość długopisów ma ten wzór.
