Kreml moskiewski jest sercem stolicy. Kwintesencja państwowości rosyjskiej. Oda do rosyjskiej duszy i charakteru. Połączenie włoskiej inżynierii z rosyjskim kunsztem i tożsamością. Symbol Moskwy i Rosji. Został stworzony przez naszą historię. To nie są mury i wieże, to historia i życie naszego kraju.
Czym był Kreml Moskiewski i jak się zmieniał?
Tak jak „Moskwa nie została zbudowana od razu”, tak Kreml moskiewski przybierał swój nowoczesny wygląd stopniowo, na przestrzeni kilku stuleci i pod wpływem różnych okoliczności. Historię murów Kremla można rozpatrywać od XIV wieku, choć oczywiście fortyfikacje miejskie istniały w Moskwie wcześniej. Jednak dopiero na początku XIV wieku, za panowania księcia Iwana I Kality, Moskwa nabrała znaczącego znaczenia politycznego, rozpoczęła walkę z jarzmem mongolsko-tatarskim i skupiła wokół siebie rozdrobnione księstwa.
Od ponad pół wieku drewniane fortyfikacje są odnawiane niemal raz na dekadę, nieustannie niszcząc w pożarach, walkach domowych i najazdach tatarskich. Aż wreszcie dojrzała potrzeba budowania murów kamiennych. Kreml z białego kamienia został zbudowany za panowania księcia Dmitrija Donskoya w latach 60. XIV wieku. i stał przez ponad sto lat.
I dopiero pod koniec XV wieku wielki książę Iwan III wymyślił restrukturyzację moskiewskiego Kremla. Potem pojawiły się znajome mury z czerwonej cegły z „jaskółczymi ogonami”, ale nawet wtedy Kreml nie przybrał całkowicie obecnej formy. Dopiero w pierwszej połowie XVII wieku. wszystkie 20 wież, począwszy od Spasskaya, uzyskało słynne, czterospadowe zakończenia dachu, które tworzą rozpoznawalną sylwetkę moskiewskiego Kremla.
Kto, kiedy i dlaczego zdecydował się na budowę murów z czerwonej cegły?
Odbudowę Moskiewskiego Kremla z czerwonej cegły rozpoczęto w połowie lat 80. XX wieku. XV wiek i trwał około dziesięciu lat. Było kilka powodów, które skłoniły Wielkiego Księcia do rozpoczęcia odbudowy Kremla - głównej twierdzy księstwa. Po pierwsze, w tym momencie po raz pierwszy od dłuższego czasu kolejny najazd tatarski bezpośrednio zagroził Moskwie, a dawne mury z białego kamienia po stu dwudziestu latach były już dość zniszczone. Po drugie, Moskwa, która zjednoczyła wokół siebie rozległe ziemie, stała się stolicą wielkiego państwa, wymagała remontu i, co najważniejsze, miała na to zasoby finansowe i ludzkie. Iwan III musiał zademonstrować rosnącą siłę gospodarczą i polityczną młodej potęgi, która właśnie uwolniła się z ciężkiego jarzma i ogłosiła się europejską i oświeconą potęgą.
Budowę, która trwała od około 1485 do 1495 roku, prowadzono według ogólnego planu, który najprawdopodobniej należał do słynnego włoskiego fortyfikatora Arystotelesa Fiorovanti. Jednak nad realizacją tego planu pracowało wielu znanych włoskich architektów pracujących w tym czasie w Moskwie. Być może największy wkład w budowę Kremla wniósł Pietro Antonio Solari, autor wież Spasskaya, Nikolskaya, Borowicka i wielu innych, który przez kilka lat kierował pracami budowlanymi.
W 1493 roku, wraz ze śmiercią Solariego, budowa zostaje czasowo wstrzymana. Ambasadorzy wysłani przez Iwana III do Mediolanu przywożą Aloisio da Carcano – kolejnego utalentowanego Włocha, który służył jako ozdoba stolicy Rosji i pozostał w rosyjskich kronikach pod imieniem Aleviz Stary. W 1495 r. ten odważny inżynier, w 1495 r., dokończył niedokończoną północno-zachodnią część murów nad rzeką Nieglinna.
Trzeba było wzmocnić bagniste zbocze nad Neglinnaya, aby położyć solidny fundament. Aleviz Stary - utalentowany inżynier - wyprostował ściany tej fasady, sprowadził je na tę samą wysokość i "oparł" długie odcinki na prostokątnych wieżach.
A nowy – z czerwonej cegły – Kreml został wreszcie ukończony.
Mury mają około 2,5 km długości. 25 narożników przychodzących i wychodzących. Wysokość waha się od 5 do 19 m. Grubość od 3,5 do 6,5 m. Od Spasskiej po wieżę Moskvoretskaya i dalej wzdłuż rzeki Moskwy, spoczywa na pozostałościach fundamentów Kremla z białego kamienia.
Nie należy jednak zapominać o zasługach Antona Fryazina, Marco Ruffo, Aleviza Novego, a także utalentowanych architektów z Nowogrodu i Włodzimierza, których nazwiska, poza imieniem Wasilija Jermolin, nie zachowały się w historii. Wielu nieznanych rosyjskich i włoskich mistrzów pracowało nad stworzeniem nowoczesnego wyglądu moskiewskiego Kremla. I niech od końca XV wieku. zmieniał się wygląd ogólny, położono wówczas „podstawę” – w sensie dosłownym i przenośnym.
