Adaptacja dziecka do sytuacji życiowych, które mogą pojawić się na jego drodze, stosunek do innych i wzorce zachowań w ewentualnych konfliktach – to cele, do których dąży metoda, która została nazwana imieniem jej twórcy Rene Gillesa.
Technika projekcyjna René Gillesa pojawiła się w 1959 roku i jest nadal aktywnie wykorzystywana do badania psychologicznego charakteru dziecka i określania jego społecznej adaptacji do relacji w społeczeństwie. Po wykryciu stref konfliktowych zachowań zgodnie z wynikami tego testu, możliwe staje się wpływanie na postrzeganie przez dzieci otaczającego ich świata i dalszy rozwój osobowości.
Opis techniki Rene Gilles
Technika jest wizualno-werbalna, to znaczy, że dziecku podaje się informacje wizualne i pytania dotyczące jego treści, na które musi odpowiedzieć. Test składa się z 42 zadań, którym towarzyszą pytania ustne lub pisemne. Zdjęcia te przedstawiają ludzi, dzieci i dorosłych, w stosunku do których dziecko proszone jest o wybranie formy zachowania, która jest mu bliższa. Analiza jego odpowiedzi pokazuje, jak postrzega otaczających go ludzi i jego prawdziwą relację z nimi.
Testy Rene Gilles są proste, zdjęcia schematycznie przedstawiają członków rodziny i osoby znane dziecku, w stosunku do których jest proszony o wybranie najbardziej odpowiedniej dla niego formy zachowania w danej sytuacji. Na przykład określ swoje miejsce przy stole rodzinnym, gdzie jest wolne miejsce w pobliżu każdego krewnego lub z sugerowanych odpowiedzi na pytanie typu „Jeśli się obraziłeś, co zrobisz?” wybierz wariant swojego zachowania.
Na podstawie wyników zaliczenia tego testu psycholog bada system więzi osobistych, na który składają się relacje dziecka z członkami rodziny oraz jego charakterystyczne cechy psychologiczne. Te ostatnie to: kontakt, chęć przywództwa, ciekawość, adekwatność i dyskrecja. To oczywiście nie jest pełna lista kryteriów, według których eksperci oceniają zachowanie podmiotu.
Jak przebiega testowanie metodą Rene Gilles?
Technika Rene Gilles polecana jest do badania dzieci w wieku od 4 do 12 lat. Testy powinny być wykonywane wyłącznie indywidualnie. Przed rozpoczęciem badania psycholog wyjaśnia dziecku w zrozumiałej formie, w jaki sposób odbędzie się badanie i czego będzie się od niego wymagać.
Pod koniec testu psycholog zadaje dodatkowe pytania, które pomagają mu dokładniej zbadać nie do końca jasne punkty. W razie potrzeby informacje są uzupełniane rozmowami z wychowawcami, rodzicami lub lekarzem prowadzącym, który obserwuje dziecko. Analiza odpowiedzi badanego może być połączona z innymi testami, zabawą lub psychologią.
