Syberia to rozległy region położony w północno-wschodniej Eurazji. Ziemia syberyjska jest bogata w różnorodne zasoby. Jedną z nich są wielkie rzeki płynące przez przestrzenie leżące na wschód od Uralu. Największe rzeki na Syberii to Ob, Jenisej i Lena.
Największe rzeki syberyjskie
Ob, jedna z najdłuższych rzek w Rosji, pochodzi z gór Ałtaju. To tam powstaje po połączeniu Katun i Biya. Rzeka ma zarówno lewy, jak i prawy dopływ, z których głównym jest Irtysz. Ob niesie swoje wody do Morza Karskiego, gdzie tworzy malowniczą zatokę zwaną Zatoką Ob. Na rzece w pobliżu Nowosybirska znajduje się zbiornik, który służy jako miejsce odpoczynku nie tylko dla mieszkańców, ale także dla turystów z innych regionów Rosji. Znajduje się tu wiele sanatoriów i innych obiektów uzdrowiskowych.
Potężny Jenisej zaliczany jest do najgłębszych i największych rzek na świecie. Rzeka ta ma kilkaset dopływów różnej wielkości. Jenisej stanowi naturalną granicę między zachodnią a wschodnią Syberią. Na całej tej majestatycznej drodze wodnej można obserwować niesamowite krajobrazy.
Po jednej stronie Jeniseju rozciągają się rozległe równiny zachodniej Syberii, po drugiej stronie rzeki można obserwować górskie królestwo z lasami tajgi.
Największą rzeką północno-wschodniej Syberii jest Lena. Jego początki znajdują się na zboczach grzbietu Bajkału. Niekończąca się i nieprzejezdna tajga ciągnie się przez setki kilometrów wokół Leny. Obszary przybrzeżne są prawie niezamieszkałe. Dopiero bliżej Jakucka nad rzeką następuje ożywienie - pojawiają się wsie, odnajdują się małe łodzie, barki i statki pasażerskie. Ta rzeka jest uważana za główną arterię transportową Jakucji.
Cechy rzek Syberii
Prawie wszystkie rzeki syberyjskie niosą swoje wody do Oceanu Arktycznego. Główne drogi wodne Syberii, pod względem długości i wypełnienia, należą do dziesięciu największych rzek według światowych standardów. Duże rzeki Syberii mają wiele dopływów.
Chociaż każda z syberyjskich rzek ma swój niepowtarzalny wygląd, mają one wspólne cechy. Płyną z południowych regionów na północ, dlatego w górnym biegu są stosunkowo krótko zamrożone w lodzie. Drogi wodne Syberii są z reguły zasilane przez roztopiony śnieg i wody deszczowe.
Na wszystkich dużych rzekach w tej części Eurazji wiosną odnotowuje się silne zaspy lodowe i potężne blokady bloków lodowych. Występują tu częste i imponujące powodzie, występujące zwykle późną wiosną.
W górnym biegu rzek Syberii powodzie rozpoczynają się zwykle w połowie kwietnia, a do tundry docierają wczesnym latem. Ten okres trwa około dwóch do trzech miesięcy. Jesienią odpływ wód gruntowych i deszczowych znacznie się zmniejsza, a od października w górnym biegu rzek rozpoczyna się zamarzanie. Płytsze zbiorniki wodne często zamarzają na znaczną głębokość. Dla rzek Syberii Wschodniej szczególnie charakterystyczny jest lód, który pojawia się po uwolnieniu wód na lodowatej powierzchni.
