Pod koniec lat 30. ubiegłego wieku fizycy doszli do wniosku, że możliwe jest przeprowadzenie jądrowej reakcji łańcuchowej, która może doprowadzić do wybuchu o ogromnej sile. Stwierdzono, że niektóre substancje radioaktywne mogą być źródłem niezwykle silnej energii. Odkrycia te posłużyły jako punkt wyjścia do opracowania bomby atomowej, która zmieniła równowagę sił na planecie.
Rozwój bomby atomowej
Pomysł stworzenia bomby atomowej przyciągnął specjalistów z wielu krajów. Nad tymi rozwiązaniami pracowali naukowcy i inżynierowie z USA, ZSRR, Anglii, Niemiec i Japonii. Szczególnie aktywni na tym polu byli Amerykanie, którzy dysponowali najlepszą bazą technologiczną i surowcami, a także potrafili przyciągnąć najpotężniejsze w tym czasie zasoby intelektualne.
Rząd Stanów Zjednoczonych postawił przed fizykami zadanie stworzenia w jak najkrótszym czasie nowego typu broni, która mogłaby zostać dostarczona w najdalszy punkt planety.
Los Alamos, położone na niezamieszkanej pustyni Nowego Meksyku, stało się centrum amerykańskich badań jądrowych. Nad ściśle tajnym projektem wojskowym pracowało wielu naukowców, projektantów, inżynierów i wojsko, a nad całością prac kierował doświadczony fizyk teoretyczny Robert Oppenheimer, nazywany najczęściej „ojcem” broni atomowej. Pod jego kierownictwem najlepsi specjaliści na całym świecie opracowali technologię kontrolowanej eksplozji atomowej, nie przerywając na minutę procesu poszukiwań.
Jesienią 1944 roku prace nad stworzeniem pierwszej w historii bomby atomowej, w ogólnym ujęciu, dobiegły końca. W tym czasie w Stanach Zjednoczonych utworzono już specjalny pułk lotniczy, który miał realizować zadania dostarczania śmiercionośnej broni do miejsc jej użycia. Piloci pułku przeszli specjalne przeszkolenie, wykonując loty szkoleniowe na różnych wysokościach iw warunkach zbliżonych do bojowych.
Pierwsze bombardowania atomowe
W połowie 1945 roku amerykańscy projektanci byli w stanie złożyć dwa urządzenia jądrowe gotowe do użycia. Wybrano również pierwsze cele do uderzenia. Japonia była wówczas strategicznym wrogiem Stanów Zjednoczonych.
Amerykańskie kierownictwo postanowiło rozpocząć pierwsze ataki atomowe na dwa japońskie miasta, aby zastraszyć tą akcją nie tylko Japonię, ale także inne kraje, w tym ZSRR.
6 i 9 sierpnia 1945 roku amerykańskie bombowce zrzuciły pierwsze w historii bomby atomowe na niczego nie podejrzewających mieszkańców japońskich miast, takich jak Hiroszima i Nagasaki. W rezultacie ponad sto tysięcy osób zmarło z powodu promieniowania cieplnego i fali uderzeniowej. Takie były straszne konsekwencje użycia bezprecedensowej broni. Świat wszedł w nową fazę swojego rozwoju.
Jednak monopol USA na militarne użycie atomu nie trwał długo. Związek Radziecki usilnie szukał także sposobów praktycznej realizacji zasad leżących u podstaw broni jądrowej. Igor Kurczatow kierował pracami kolektywu radzieckich naukowców i wynalazców. W sierpniu 1949 roku pomyślnie przeprowadzono testy radzieckiej bomby atomowej, która otrzymała roboczą nazwę RDS-1. Na świecie została przywrócona krucha równowaga militarna.
