Pieczęć potwierdza autentyczność dokumentów. Co poświadcza herb? Prawdopodobnie prawdziwy szacunek dla historii Twojej rodziny, firmy, miasta lub kraju. Rysunek herbowy to obraz napisany zgodnie z wszelkimi zasadami heraldycznymi, co pomaga ukazać ciągłość czasów i tradycji.
Instrukcje
Krok 1
Pochodzenie słowa „herb” jest dość interesujące. Podobnie jak wiele innych wyrazów obcych, termin ten przyszedł do nas z języka niemieckiego, gdzie „ebre” oznaczało „dziedziczenie”. Nic w tym dziwnego, skoro herb rodziny feudalnej przechodził z ojca na syna jako własność dziedziczna.
Krok 2
Zazwyczaj herb składa się z tzw. tarczy i zewnętrza. Wynika to również z faktu, że początkowo rycerze malowali swoje herby na tarczach bojowych. Istnieje kilka typowych kształtów tarcz. Jest to forma Varangian w formie trójkąta, masywna kwadratowa forma hiszpańska. Występuje również w języku francuskim, włoskim i niemieckim. Podczas pisania herbu praktykuje się tak zwaną „zasadę odwrotnego proporcji”. Odbywa się to tak, że kierunek wzoru na herbie idzie na prawą stronę heraldyczną. Faktem jest, że jeśli zostanie niewłaściwie umieszczona, poruszająca się postać przedstawiona na tarczy nie zaatakuje wroga, a wręcz przeciwnie, ucieknie od niego z pełną prędkością.
Krok 3
Tradycyjnie herb był używany w określonej kolorystyce. Dwa metale - złoty i srebrny, dwa futra i pięć kolorowych emalii - to minimalny zestaw, który od dawna jest używany do tworzenia dowolnego herbu. Jeśli prawdziwe złoto było zbyt drogie, zamiast tego stosowano żółtą farbę. Podobnie było w przypadku srebra.
Krok 4
Pojawienie się herbu jako symbolu korporacyjnego w życiu średniowiecznej Europy sięga XIV wieku. Wtedy heraldyka przenika do życia publicznego, zbliża się do sztuki i literatury. Rzemieślnicy miejscy tworzą cechy i stowarzyszenia. Pojawia się prototyp nowoczesnego munduru. Na przykład londyńscy rzeźnicy nosili niebieskie i białe liberie, a piekarze zielone. Kuśnierze mogli umieszczać futro gronostajów na wizerunku swojego herbu. Wkrótce w całej Europie roiło się od "armes parlantes" - samogłoskowych herbów, które zwykle przedstawiały narzędzia produkcji danego warsztatu oraz symbole heraldyczne.
Krok 5
Należy zauważyć, że herb jako symbol wspólnoty i władzy był doceniany nie tylko przez kupców czy rycerzy, ale także przez kościół. Wizerunek skrzyżowanych kluczy św. Piotra, przewiązany złotym sznurem na czerwonej tarczy pod papieską tiarą, stał się herbem Watykanu. Ten herb jest ważny do dziś.
