Poezja jest ucieleśnieniem wdzięku, lekkości, melodyjności i zwiewności języka. Ale nie tylko. To także złożona kombinacja praw, według których jest tworzona, oraz ścisłego przestrzegania rozmiarów, według których napisana jest każda praca.
Wielkość jednosylabowa - brachycolon
Rozmiary są różne. Najprostszy rozmiar jest jednosylabowy. Nazywa się brachycolon. Jest to rozmiar jednoliścienny, w którym każda stopa (lub inaczej - w metrze) zawiera słowo składające się tylko z jednej sylaby. W linii może być kilka przystanków.
Rozmiary dwusylabowe
Nieco bardziej złożone rozmiary są dwusylabowe. Nazywają się iambic i trore. Różnica między nimi polega na tym, że nacisk w tych rozmiarach pada na różne sylaby: jedna dla parzystej, druga dla nieparzystej.
Jeśli akcent jest na równych sylabach, wiersz jest napisany w języku jambicznym.
Przypuszczalnie nazwa rozmiaru pochodzi od imienia dziewczyny, która służyła Demeter. Szukając swojej córki Persefony, bogini była smutna i tylko wierna Yamba zdołała ją pocieszyć. Istnieje również założenie, że nazwa pochodzi od instrumentu muzycznego o nazwie spółgłoskowej.
W pląsawicy jest odwrotnie – akcent pada na dziwne sylaby. Nazwa rozmiaru pochodzi od słowa „horeos”, tłumaczonego jako „taniec”. Powstało z niego kilka akordów - „okrągły taniec” i „refren”.
Powszechnie przyjmuje się, że iambic to spokojniejszy, lżejszy metrum charakterystyczny dla piosenek. Ale troche jest bardziej energiczny.
Istnieje wiele podgatunków wywodzących się z tych dwóch prostych rozmiarów: choriyamba, lame iambic, yambo-trochee lub antispast. Są to jednak terminy specyficzne dla wąskiej specjalizacji.
Rozmiary trójsylabowe
Istnieją trzy trzysylabowe rozmiary: daktyl, amfibrachium i anapeszt.
W daktylu akcent pada na pierwszą sylabę. Nazwa tego poetyckiego miernika pochodzi od greckiego słowa „daktylos” i tłumaczy się jako „palec”. Analogia jest oczywista: daktyl w swojej strukturze przypomina palec, który ma trzy paliczki, a największy z nich jest równy długości dwóm krótkim.
Nazwa drugiego trzysylabowego rozmiaru, amfibrachia, jest połączeniem dwóch greckich słów „amphi” i „brachys”, co tłumaczy się jako „dwustronny” i „krótki”. I rzeczywiście: środkowa sylaba jest akcentowana, a pierwsza i trzecia są nieakcentowane.
Anapest pochodzi również od greckiego słowa „anapaistos”, co oznacza „odbity z powrotem”. Wcześniej ten rozmiar nazywano „odbiciem”, ponieważ jest dokładnym przeciwieństwem daktyla. Istnieje inny wariant nazwy anapest - antidactyl. Kiedy w Helladzie wykonywano anapetyczne wiersze, czytelnicy zawsze tańczyli i wybijali rytm na ostatniej sylabie.
