Koronki z Brugii to oryginalna technika dziania, która jest natychmiast rozpoznawalna wśród wszystkich. Jednocześnie wstążki są ułożone w określony wzór i połączone łańcuchem pętli powietrza. Te wzory są również nazywane brukselskim, flamandzkim lub wołogdzkim.
Historia
Ta technika dziewiarska była znana szwaczkom już w XVI wieku. Za jej ojczyznę uważana jest Flandria Zachodnia, która w tym czasie była częścią Holandii. Mieszkańcy tych miejsc tkali koronki na szpulkach.
Handel i kolonie były wówczas głównym źródłem dochodów. A kraj kwitł ich kosztem. A wesołych Flemingów wyróżniała miłość do wszystkiego, co piękne. Wszystko to doprowadziło do powstania unikalnej i zachwycającej swoim pięknem techniki dziewiarskiej, która ostatecznie stała się znakiem rozpoznawczym tego regionu. Koronkę flamandzką utożsamiano nawet z drogocenną biżuterią.
Technika dziania
Szydełkowa Brugia to dość dokładna imitacja XVI-wiecznej techniki dziewiarskiej. Dlatego w wielu schematach istnieją takie terminy, jak „wilyushka”, „nasnovka”, „krata” itp. Warto zacząć robić na drutach, rysując warkocz. Składa się z podwójnego szydełka i pętelek powietrznych. Szerokość może być dowolna, ale z reguły jest to 4 kolumny. Również podczas dziania z boku warkocza powstaje łuk, za pomocą którego zostanie on połączony z samymi wzorami.
Sam rysunek można układać na różne sposoby: w kole, wężu, szerokim pierścieniu itp. Sam wzór koronki może składać się z różnych motywów, dlatego z reguły na schematach są oznaczone cyframi z liter i liczby. Ponadto w instrukcjach każdy motyw jest podświetlany osobno i dziany niezależnie. Najpierw wskazana jest pętla powietrza pierwszego rzędu, a następnie kolumny kilku kolejnych rzędów, łuków i tak dalej. Ciągłe linie za nim wskazują powtarzające się elementy.
Boczne kokardki są wykonane z jednego szydełka, następnie pojedynczego szydełka i pętelek powietrza. Konieczne jest dzianie kolumn o różnych wysokościach, ponieważ zapewni to zgięcie warkocza. Ponadto odwrotny rząd musi być dziany o tej samej długości. Dzięki temu seamy granicy będzie schludne.
Jeśli podczas robienia na drutach między widelcami powstaje duża przestrzeń, zwykle jest ona wypełniona łańcuchem pętli powietrza, które tworzą ażurową pajęczynę. Ale żeby wyglądała pięknie, potrzebuje symetrycznego wzoru geometrycznego. Początek i koniec wideł są ze sobą zamknięte, tworząc w ten sposób niełamliwy kontur.
Jest to tradycyjny wzór do robienia na drutach koronki z Brugii. Kiedy zdobędziesz wystarczające umiejętności, możesz tworzyć własne wzory, które będą ograniczone tylko wyobraźnią.
