Rozwój statystyki państwowej i historia jej powstania determinowany jest rozwojem państwa i społeczeństwa, jego potrzebami społeczno-gospodarczymi. Zmiana obrazu politycznego w Rosji pod koniec XVIII wieku wpłynęła bezpośrednio na charakter statystyki rosyjskiej, pełniej odzwierciedlała stan życia publicznego i gospodarki. Tym razem zrodziły się pierwsze naukowe osiągnięcia statystyczne.
Rozkwit statystyki jako nauki przypada na lata 40-50 ubiegłego wieku. Główną zasługą rosyjskich statystów była finalizacja, zatwierdzenie kierunku politycznego i gospodarczego, a teoretyczne opracowania stały się podstawą niektórych badań statystycznych. Najważniejszym kamieniem milowym w historii ówczesnej statystyki był spis ludności Imperium Rosyjskiego w 1897 roku.
Statystyka sowiecka na początkowym etapie (1917-1930) wyróżniała się wyjątkową intensywnością. W tym czasie przeprowadzono wiele spisów i ankiet. Tylko w 1920 r. przeprowadzono 3 spisy: demograficzno-zawodowy, rolniczy oraz zestawienie przedsiębiorstw przemysłowych.
Głównym zadaniem statystyki jest badanie praw procesów i zjawisk masowych, w których wyraża się życie społeczeństwa. Są to handel zagraniczny i krajowy, produkcja, konsumpcja, transport towarów itp. Wszystkie wymienione zjawiska składają się z masy identycznych elementów, połączonych jedną podstawą jakościową, różniących się jednak szeregiem cech i tworzących agregat statystyczny.
Chociaż populacja statystyczna stanowi jedną całość, składa się z odrębnych jednostek. Na przykład podczas spisu ludności zbierane są informacje o narodowości, zatrudnieniu, wieku itp. dla każdej osoby. A cała populacja w okresie spisu stanowi agregat statystyczny.
Nowoczesna statystyka państwowa jest integralnym elementem systemu regulacji państwa, co znacznie wzmacnia jej funkcję integracyjną w tworzeniu infrastruktury informacyjnej o zasięgu ogólnopolskim.
