Rośliny mięsożerne są niesamowitym tworem natury. Ewolucja wyposażyła je w różnego rodzaju sprzęt wędkarski i gruczoły trawienne. Znanych jest około 500 gatunków roślin mięsożernych.
Czekanie
Sarracenia posiada specjalne liście do łapania owadów w postaci lilii wodnych, tworzące lejek. Roślina skrywa tajemnicę, której kolorem i zapachem wabi owady. Opadają na krawędź lejka i łatwo mogą dostać się do środka.
Nepentes to winorośl do 15 metrów wysokości. Liście pułapkowe mają kształt lilii wodnej, zamieniając się w formację w kształcie miseczki. Kielich zamyka narośl przypominająca wieczko.
Osłona ta zabezpiecza syfon przed zalaniem wodą deszczową. Dno miski zawiera gruczoły do wchłaniania składników odżywczych. Istnieje wiele rodzajów nepentes, duże gatunki mogą łapać nawet małe ssaki, takie jak szczury.
Pemphigus wykorzystuje niesamowitą pułapkę na pęcherz. Ciśnienie w pęcherzykach jest ujemne, w wyniku czego po otwarciu otworu następuje ssanie. W ten sposób owad dostaje się do środka.
Liść kalifornijskiego darlingtonia tworzy wgłębienie z dziurą. Owady uwięzione w środku znajdują się w gęstwinie włosów, które utrudniają im poruszanie się w kierunku wyjścia. W rezultacie mają tę samą drogę - do narządów trawiennych.
Drapieżnik genlisei ma kwiaty, które działają jak szpony kraba. Aby owad nie uciekł z pułapki, od środka wyrastają małe włoski.
Spoiwo
Zhiryanka ma na liściach specjalne gruczoły, których lepka wydzielina zawiera enzymy trawienne. Liście są jasne, jasnozielone lub różowe. Przyciągają owady, które lądują na liściu i natychmiast wpadają w pułapkę.
Rosiczka wyposażona jest w macki gruczołowe, na końcach których wydziela się słodka tajemnica. Gdy tylko owad usiądzie na jednej z macek, reszta natychmiast się wokół niego zamknie. Nie jest to proces błyskawiczny, ale wystarczająco niezawodny.
Biblis to mięsożerna roślina pochodząca z Australii. Jej liście pokryte są włoskami gruczołowymi, które wydzielają śluz. Szlam ma atrakcyjny wygląd, dzięki czemu roślina ta została nawet nazwana tęczą.
Chwytanie
Muchołówka Wenus wykorzystuje pułapkę dwulistną. Wewnętrzna powierzchnia zastawek zawiera czerwony pigment, a wzdłuż granicy rosną wrażliwe włosy. Pobudzenie owłosienia powoduje zamknięcie pułapki, pozostawiając ofiarę w rodzaju zamkniętego żołądka.
Włosy nie zamykają się ciasno, dzięki czemu mała zdobycz może się wyślizgnąć. Po strawieniu trzech ofiar liść obumiera, ponieważ nadmiar składników odżywczych jest szkodliwy dla rośliny. Podczas gdy nowe rosną, muchołówka odpoczywa od jedzenia.
Aldrovand vesiculosus to mięsożerna roślina wodna. Żywi się małymi bezkręgowcami wodnymi. Dwustronną pułapkę można zatrzasnąć w ciągu kilkudziesięciu milisekund.
