Celem wystąpień publicznych jest przekazanie informacji słuchaczom lub przekonanie ich do czegoś. Wystąpienia publiczne są najskuteczniejszym gatunkiem wystąpień publicznych, ponieważ obejmują informacje zwrotne na żywo od publiczności.
Co jest typowe dla wystąpień publicznych?
Struktura mowy w wystąpieniach publicznych bardzo różni się od komunikacji codziennej. Ponadto aktywnie wykorzystywane są nie tylko językowe środki perswazji, ale także pozajęzykowe, takie jak gesty i mimika. Rola środków pozajęzykowych jest ogromna: przykuwają uwagę słuchaczy i sprawiają, że chcą dzielić się emocjami mówiącego. Ponieważ cel wystąpienia ma przede wszystkim charakter perswazyjny, charakteryzuje się nastawieniem na otrzymanie informacji zwrotnej od słuchaczy. Mogą to być pytania, przypadkowe uwagi i okrzyki aprobaty.
Wystąpienia publiczne są niezwykle skuteczne. Oczywiście autorytet mówcy w oczach słuchaczy jest bardzo ważny, ale dobry mówca może przeciągnąć na swoją stronę nawet niedawnych przeciwników. To prawda, że przebieg i charakter wystąpienia publicznego często zależy od nastroju psychicznego mówcy, jego wiary we własne mocne strony oraz w informacje, które zamierza przekazać opinii publicznej.
Metody i techniki
Technika prowadzenia rozmowy z dużą publicznością rozwijała się od czasów starożytnych. Nadal istnieją pewne zasady prowadzenia wystąpień publicznych, które w dużej mierze decydują o ich skuteczności.
Po pierwsze, przemówienie prelegenta powinno być przygotowane zgodnie z poziomem społeczno-edukacyjnym słuchaczy, do których zamierza przemawiać. Mowa powinna być jasno ustrukturyzowana i niezwykle jasna dla publiczności. Po drugie, informacje muszą być wystarczająco obiektywne i użyteczne dla odbiorców. W idealnym przypadku powinno być również zgodne z prawdą. Po trzecie, „krótkie przemówienie trwające około czterdziestu minut” jest nieskuteczne. Trudno jest utrzymać uwagę dużej liczby osób przez długi czas, dlatego czas trwania monologu należy skrócić do 15-20 minut. Jeśli jest dużo informacji, lepiej robić przerwy na pytania głosowe, aby publiczność mogła się zrelaksować. Po czwarte, mówca musi być wystarczająco emocjonalny. Nie oznacza to nadmiernego gestu lub ruchu w całym obszarze występu. Dobry mówca musi być biegły w technikach intonacji.
I wreszcie po piąte, szczególną uwagę należy zwrócić na początek i koniec spektaklu. Te etapy najlepiej zapadają w pamięć publiczności.
Oczywiście techniki te są zmienne – wszystko zależy od poziomu kulturowego i specyfiki słuchaczy przemówienia. Istotnymi czynnikami są cele mówcy i wiele innych okoliczności, aż do tego, gdzie i na jakich warunkach odbywa się przemówienie publiczne – w pomieszczeniu czy na zewnątrz, w małej sali lub na stadionie, z obecnością VIP-ów lub tylko w „jego”. własny krąg.
