Podczas Wielkiego Postu wierzący starają się przestrzegać jego surowych zasad, ograniczając się do jedzenia, złych nawyków i wulgarnego języka. Jednak niektórzy uważają, że w tym okresie konieczne jest również powstrzymanie się od stosunków seksualnych – choć z powodu takich przekonań często dochodzi do konfliktów w parach. Co mówią o tym duchowni i czy seks naprawdę jest niezgodny z Wielkim Postem?
Zasady postu: co możesz, a czego nie możesz robić
W rzeczywistości Wielki Post to czas oczyszczenia – ludzie powinni wyeliminować ze swojej diety produkty pochodzenia zwierzęcego, napoje alkoholowe itd. Jedyną rozkoszą może być czerwone wino, które spożywa się w niewielkich ilościach i ściśle w określone dni. W przypadku kochania się podczas postu wszystko jest nieco bardziej skomplikowane – w końcu seks między prawowitymi małżonkami nie jest grzechem. Kapłani, w odpowiedzi na to, w zawoalowany sposób twierdzą, że Biblia wskazuje na negatywne konsekwencje sytości i dodawania życia tym, którzy się powstrzymują.
Przez abstynencję duchowieństwo oznacza nie tylko ograniczenia w jedzeniu, ale także stosunki seksualne.
Jednak większość mnichów nie podziela jednego punktu widzenia w tej kwestii. Niektórzy są przekonani, że małżeństwo seksualne chrześcijan jest bezpłatne i żadna tradycja nie może mu przeszkadzać. Jednocześnie mnisi podkreślają, że zgodnie z kanonami kościelnymi należy nadal powstrzymywać się od seksu - w noc przed chrztem lub liturgią. Inni kapłani zapewniają, że spełnienie obowiązku małżeńskiego w dni postu jest grzechem, gdyż Wielki Post jest rodzajem zwycięstwa człowieka nad słabym ciałem fizycznym, a oddawanie się jego pragnieniom niszczy to zwycięstwo.
Seks i życie duchowe
Uważa się, że Wielki Post to zbawcze dni, w których Bóg wzywa ludzi do walki ze swoimi słabościami i niszczycielskimi namiętnościami. Ograniczając swoje myśli, działania i nawyki, człowiek staje się silniejszy i bardziej odporny na różne pokusy. Jeśli brak seksu jest trudny do zniesienia, należy wyznać i pokutować w kościele – Bóg da siłę do walki i przebaczy ludzkie słabości. Następnie trzeba wspierać się modlitwą, aby znosić post z godnością godną człowieka Bożego.
Muzułmanom, w przeciwieństwie do prawosławnych, nie zabrania się uprawiania miłości w Ramadanie – jest to jednak dozwolone tylko dla chorych, koczowniczych lub żyjących w obcym kraju.
Kościół prawosławny wyjaśnia potrzebę abstynencji w okresie Wielkiego Postu oswajaniem ciała w celu poprawy życia duchowego. Słabość ciała może zmienić człowieka w zwierzę kierowane wyłącznie instynktami - tacy ludzie, zgodnie z koncepcjami prawosławnymi, idą do piekła. Dlatego kapłani zalecają, aby ci, którzy poszczą i po prostu współczują w dniach postu, porzucili niskie myśli i oddali się oczyszczeniu ciała duchowego i fizycznego.
