IP Pawłow mówił o rodzaju aktywności, która daje człowiekowi „radość mięśniową”, sugerując aktywność fizyczną poprzez taką aktywność. Słynny fizjolog był jednym z pierwszych naukowców, którzy w pełni docenili i naukowo uzasadnili ogromne znaczenie aktywności fizycznej w życiu ludzkiego organizmu.
„Zdrowy umysł w zdrowym ciele” to znane powiedzenie, prawda? Wiąże się to bezpośrednio z pytaniem, czym jest aktywność fizyczna i jakie znaczenie ma ta aktywność w życiu człowieka. Jednak w porządku.
W ujęciu akademickim aktywność fizyczna to aktywność, która pojawia się w wyniku skurczu mięśni człowieka i ruchu jego ciała / części ciała / kończyn w przestrzeni w wyniku aktywacji procesów metabolicznych. Mówiąc prosto, jest to zestaw ruchów wykonywanych w określonym czasie.
Aktywność ruchowa jest główną funkcją układu mięśniowego i ma ogromne znaczenie w zapewnieniu normalnego funkcjonowania człowieka. Jaki jest pozytywny wpływ tej aktywności na układy organizmu człowieka?
1. Układ sercowo-naczyniowy. Systematyczna aktywność fizyczna (sport, aktywność fizyczna) prowadzi do zmian w mięśniu sercowym, zwiększania jego wytrzymałości i zwiększania zasobów życiowych. Obniżając poziom cholesterolu we krwi podczas aktywności fizycznej, zmniejsza się ryzyko rozwoju miażdżycy.
2. Układ oddechowy. Ruch stymuluje ośrodek oddechowy. W wyniku tych zmian wzrasta szybkość transportu tlenu do tkanek organizmu.
3. Centralny układ nerwowy. W wyniku aktywności fizycznej procesy pobudzenia/hamowania w korze mózgowej ulegają stabilizacji. Poprzez ośrodkowy układ nerwowy aktywowany jest układ hormonalny, co prowadzi do optymalnego stanu funkcji nerek, wątroby, jelit.
4. Układ hormonalny. Podczas aktywności fizycznej uwalniają się endorfiny – „hormony szczęścia” (zmniejszają niepokój, niepokój, strach). Ciało jest stonowane, odporność na stres, wydolność, wzrasta wytrzymałość psychiczna.
W związku z tym brak aktywności fizycznej (hipokinezja) ma negatywny wpływ na cały organizm człowieka. Jego rezerwy funkcjonalne ulegają zmniejszeniu, w wyniku braku ruchu dochodzi do przeciążenia ośrodkowego układu nerwowego, rozwija się chroniczny stres. Cierpi układ odpornościowy. Aby temu zapobiec, konieczne jest wypracowanie takiej codziennej rutyny, w której aktywność fizyczna zajmuje co najmniej 50% całej ludzkiej aktywności.
