Na Księżycu wylądowała tylko jedna załoga amerykańskich astronautów. Żaden z nich nie był zawodowym skoczkiem wzwyż, ale sądząc po ich wspomnieniach, skoczyli dość łatwo nawet o dwa metry.
Skakanie na Księżyc: teoria i praktyka
W swoich wspomnieniach astronauta Armstrong powiedział, że maksymalna wysokość jego skoku podczas wyprawy księżycowej wynosiła dwa metry. Biorąc pod uwagę wagę skafandra, wszystko to wydaje się logiczne. Co się wtedy stanie? W tej chwili rekord świata w skokach wzwyż wynosi 2,45 metra i należy do Javiera Sotomayora (Kuba). Jeśli np. wyślesz tego atletę na księżyc, to okaże się, że będzie mógł zejść z powierzchni na 14,7 metra!
Jednak w rzeczywistości sytuacja może wyglądać zupełnie inaczej. Po krótkiej refleksji i wykonaniu prostych obliczeń matematycznych dochodzimy do wniosku, że żaden zwykły człowiek, żaden wielki sportowiec nie może osiągnąć tak niesamowitych wyżyn.
Jeśli twoja waga wynosi 70 kg, to na Księżycu ważysz tylko 11,5 kg.
Powodem jest ta sama notoryczna powaga. Oczywiście na Księżycu jest znacznie mniejszy. Teoretycznie na Księżycu człowiek będzie mógł skoczyć na wysokość od dwóch do trzech metrów, ale po długim okresie przygotowań i bez ciężkiego skafandra kosmicznego. Ponadto nadal możesz doznać poważnych obrażeń. Na Księżycu pod silnym uderzeniem ciało może rozpocząć chaotyczny ruch. Innymi słowy, jeśli wskoczysz na księżyc, istnieje duże prawdopodobieństwo, że dana osoba nie poleci w górę, ale do przodu lub w bok, również obracając się. I dopiero po długim okresie treningu możesz nauczyć się kontrolować swoje ciało.
Tymczasem skoki wykonywane przez profesjonalnych sportowców są po prostu niemożliwe na Księżycu. Istnieje pewna technika, która zapewnia przyspieszenie i pchnięcie, czego nie można zrobić w warunkach pozaziemskich. W warunkach księżycowych wszystkie jego działania będą niezwykle trudne. Dlatego bez względu na to, jak bardzo sportowiec się stara, nie odniesie sukcesu.
Ruchy sportowca na Księżycu będą sześciokrotnie wolniejsze.
A jak było naprawdę?
Podczas skakania na księżyc nogi poruszają się dość wolno, a skoki są podobne do skoków. Powstaje iluzja zwolnionego tempa. Ciało astronauty, ubranego w dość ciężki skafander, wydaje się być lekko przesunięte do przodu, aby nie stracić równowagi. Podczas pokonywania zakrętów wszystkie jego ruchy są nieco spowolnione. Można to przypisać lekkiej przyczepności podeszwy zewnętrznej do gleby księżycowej. Wraz ze skafandrem kosmicznym astronauta waży około 160-170 kg, na Księżycu około 30 kg.
Wciąż trwa debata na temat tego, czy w ogóle była wyprawa księżycowa, czy też wszystkie odcinki zostały sfilmowane w pawilonach Hollywood. Oczywiście każdy sam decyduje, w co wierzyć. Ale fakt pozostaje faktem: jeśli dana osoba kiedykolwiek skolonizuje księżyc, to bez treningu nie przeskoczy dwóch metrów na wysokość.
