W ciągu miesiąca Księżyc zmienia się z pełnego koła w wąski sierp. Istnieje mit, że jest to spowodowane niedrożnością księżyca przez inne ciało niebieskie. Jeśli jednak przyjrzysz się uważnie, zrozumiesz, że to tylko złudzenie.
Natura światła księżyca
Jak wiadomo Księżyc nie emituje światła, a jedynie je odbija. I dlatego na niebie zawsze widoczna jest tylko ta strona, którą oświetla Słońce. Ta strona nazywa się dniem. Poruszając się po niebie z zachodu na wschód, Księżyc wyprzedza i wyprzedza Słońce w ciągu miesiąca. Nastąpiła zmiana względnej pozycji Księżyca, Ziemi i Słońca. W tym przypadku promienie słoneczne zmieniają kąt padania na powierzchnię Księżyca, a co za tym idzie, część księżyca widoczna z Ziemi ulega modyfikacji. Ruch księżyca po niebie zwykle dzieli się na fazy bezpośrednio związane z jego modyfikacją: nów, młody księżyc, pierwsza kwadra, pełnia i ostatnia kwadra.
Obserwacja Księżyca
Księżyc jest kulistym ciałem niebieskim. Dlatego gdy jest częściowo oświetlony światłem słonecznym, z boku pojawia się wygląd „sierpa”. Nawiasem mówiąc, po oświetlonej stronie Księżyca zawsze możesz określić, po której stronie znajduje się Słońce, nawet jeśli jest schowane za horyzontem.
Czas trwania całkowitej zmiany wszystkich faz księżycowych jest zwykle nazywany miesiącem synodycznym i wynosi od 29, 25 do 29, 83 ziemskich dni słonecznych. Długość miesiąca synodycznego zmienia się ze względu na eliptyczny kształt orbity księżycowej.
Na księżycu w nowiu dysk Księżyca na nocnym niebie jest absolutnie niewidoczny, ponieważ w tej chwili znajduje się jak najbliżej Słońca i jednocześnie jest zwrócony w stronę Ziemi swoją nocną stroną.
Po tym następuje woskująca faza księżyca. W tym okresie Księżyc po raz pierwszy od miesiąca synodycznego staje się widoczny na nocnym niebie w postaci wąskiego półksiężyca i można go obserwować o zmierzchu na kilka minut przed zachodem słońca.
Następuje pierwszy kwartał. Jest to faza, w której oświetlona jest dokładnie połowa jego widocznej części, tak jak w ostatniej ćwiartce. Jedyna różnica polega na tym, że w pierwszym kwartale proporcja części oświetlonej w tym momencie wzrasta.
Księżyc w pełni to faza, w której dysk księżycowy jest wyraźnie i całkowicie widoczny. Podczas pełni księżyca przez kilka godzin można zaobserwować tak zwany efekt konfrontacji, w którym jasność dysku księżycowego zauważalnie wzrasta, a jego rozmiar pozostaje niezmieniony. Zjawisko to wyjaśnia się po prostu: dla ziemskiego obserwatora w tym momencie znikają wszystkie cienie na powierzchni Księżyca.
Są też fazy przybywania, zanikania i starego księżyca. Wszystkie charakteryzują się bardzo wąskim półksiężycem o szaro-popielatej barwie typowej dla tych faz.
Z powyższego możemy wywnioskować, że w rzeczywistości nic nie przesłania Księżyca. Po prostu zmienia się kąt jej oświetlenia przez promienie słoneczne.
