Stany Zjednoczone Ameryki tradycyjnie uważane są za jedno z najbardziej demokratycznych państw, którego obywatelom gwarantuje się wolność osobistą i polityczną. Jednak nawet półtora wieku temu w Stanach Zjednoczonych kwitło niewolnictwo. Czarni niewolnicy, których przodkowie zostali kiedyś sprowadzeni na kontynent północnoamerykański z Afryki, zostali uwolnieni dopiero w połowie lat 60. XIX wieku.
Instrukcje
Krok 1
Niewolnictwo w Stanach Zjednoczonych zostało formalnie zniesione w czerwcu 1862 r. W tym celu wydano specjalne prawo, które uroczyście podpisał prezydent Abraham Lincoln. Ale zniesienie niewolnictwa jednym pociągnięciem pióra było niemożliwe. Aby prawo weszło w życie i aby niewolnicza czarna populacja południowych stanów otrzymała długo oczekiwaną wolność, stan amerykański musiał przejść przez wojnę domową.
Krok 2
Ruch na rzecz emancypacji niewolników rozwinął się w Stanach Zjednoczonych w pierwszej tercji XIX wieku, znacznie wcześniej niż moment, w którym sama idea zniesienia niewolnictwa uzyskała poparcie na najwyższym szczeblu państwowym. Troskliwi obywatele kraju zjednoczeni w społeczeństwach, które walczyły o prawa czarnych niewolników. Ten ruch nazwano abolicjonizmem. Próbowano nawet wyzwolić niewolników siłą zbrojną, co jednak zakończyło się niepowodzeniem.
Krok 3
Niewolnictwo stało się jedną z przyczyn wojny domowej w Stanach Zjednoczonych. Były inne przekonujące powody sprzeciwu Północy i Południa, ale istnienie niewolnictwa było jednym z najbardziej dotkliwych. W stanach północnych aktywnie rozwijały się stosunki kapitalistyczne, wymagające taniej i bezpłatnej siły roboczej. A w tym czasie niewolnicy nadal pracowali na południowych plantacjach kraju. Powstała sprzeczność, która została rozwiązana podczas konfrontacji zbrojnej.
Krok 4
Emancypacja niewolników rozpoczęła się wraz z wybuchem wojny domowej, która rozpoczęła się w 1861 roku. Trwało to ponad cztery lata. Uchwalona w czasie wojny ustawa o emancypacji niewolników faktycznie głosiła zniesienie dotychczasowych stosunków, które hamowały postępujący rozwój Stanów Zjednoczonych, ale wynik działań wojennych przez długi czas pozostawał niejasny. Mimo to czarni Amerykanie z wielkim entuzjazmem przyjęli ustawę o zniesieniu niewolnictwa na południu.
Krok 5
Kolejnym etapem emancypacji niewolników była odpowiednia proklamacja podpisana przez prezydenta Lincolna. Ogłaszał wolnymi wszystkich, bez wyjątku, niewolników żyjących na Południu. Prezydent zdawał sobie sprawę, że bez zmiany konstytucji proklamacja nie ma wiarygodnej podstawy prawnej.
Krok 6
Dopiero poprawka dokonana w prawie podstawowym kraju mogła ostatecznie zadecydować o losie niewolnictwa. Taka zmiana pozbawiłaby właścicieli niewolników podstawy prawnej do żądania zwrotu ich własności życiowej. W 1865 r. parlament uchwalił i zatwierdził 13. poprawkę do konstytucji amerykańskiej. Zabroniła przymusowej pracy niewolniczej w Stanach Zjednoczonych. Jednak decyzje te zyskały prawdziwą siłę w całym kraju dopiero po zwycięstwie mieszkańców północy w wojnie domowej.
