Od czasów starożytnych ludzie starali się zachować swoją wiedzę dla potomnych. Więc list został wymyślony. Pierwszymi akcesoriami były trójkątne szpiczaste kije wykonane z drewna, kości lub brązu oraz tabliczki z surowej gliny. Te deski zostały spalone, co dało im siłę. Zapisy na nich są zwykle nazywane pismem klinowym. Teraz są eksponatami w muzeach historycznych.
Pierwsze narzędzia do pisania
Cywilizacja starożytnego Egiptu do dziś zadziwia swoim rozwojem. Oprócz piramid i zaawansowanego rolnictwa, na wysoki poziom wzniesiono tu także pismo. Mieszkańcy tego kraju używali cienkich pędzli wykonanych z trzciny i pisali na zwojach papirusu. Każdy skryba miał zawsze swój osobisty piórnik z kilkoma patyczkami i kubkami na wodę i farby.
W starożytnym Rzymie obywatele używali kodów - woskowych ksiąg. Pisali na nich za pomocą zaostrzonych metalowych patyczków - rysika. Gdy nagranie nie było już potrzebne, zostało wymazane, a wosk zastąpiony.
Wynalazcami pergaminu są Anglosasi. To od niego zaczęto robić ręcznie pisane książki. Stały się prototypem nowoczesnych produktów drukowanych. Ale pisanie rysikiem na papierze było niezwykle trudne, więc wynaleziono nowy wynalazek - specjalnie zaostrzone ptasie pióro.
Zabrali je z reguły od gęsi. Wynika to z faktu, że pióra tego ptaka mają grubsze ścianki, co wydłuża żywotność pióra. Są również większe, co oznacza, że wygodniej jest je trzymać i pracować. Później pojawiły się kompozytowe przybory do pisania, których elementami były pióro każdego rzadkiego ptaka, przekładka - uchwyt i końcówka do pisania. Narzędzia te można uznać za protoplastów piór wiecznych. Pisali z nimi do XVIII wieku.
Stalowe stalówki i długopisy
Z biegiem czasu, kiedy ludzie nauczyli się dość umiejętnie obchodzić się z metalem, zaczęły powstawać stalowe pióra. Po raz pierwszy ich pojawienie się zostało zarejestrowane w Niemczech w 1748 roku. Jednak pisanie nimi było niewygodne, ponieważ rozpryskiwały atrament, przez co tekst był nieczytelny.
W 1792 r. Anglik D. Perry rozwiązał ten problem, używając podłużnej szczeliny w stalówce. Zatrzymała atrament w sobie, nie pozwalała im rozpryskiwać się w różnych kierunkach. To poprawiło jakość pisania. Na początku XIX wieku zaczęto produkować w dużych ilościach stalowe stalówki. Z czasem zastąpiły one zwykłe ptaki i istniały do lat 50. ubiegłego wieku.
W połowie XX wieku wynaleziono długopis. Początkowo był używany głównie przez wojsko, ale z czasem zyskały one dużą popularność. W latach 60. Japończycy wynaleźli pisak z pisakiem. Miał porowaty pręt, który został zaimpregnowany płynem na bazie alkoholu lub nitro. Później te pióra stały się znane jako flamastry.
