Słowo „androgyne” jest dosłownie tłumaczone z greckiego jako „mężczyzna-kobieta”. Innymi słowy, mówimy o stworzeniu, którego płci nie można określić, ale nie dlatego, że jest bezpłciowa, ale dlatego, że łączy cechy obu płci.
O androgynach, dziwnych biseksualnych stworzeniach, opowiadają mity i legendy różnych narodów. Ale współczesna nauka mówi również o prawdziwych androgynach, w których nie ma nic cudownego ani fantastycznego.
Androgyny w mitologii
Termin „androgyne” narodził się w kulturze starożytnej Grecji. Mitologiczną opowieść o tych niesamowitych stworzeniach przedstawił słynny filozof Platon w swoim dialogu „Uczta”. Dla filozofa ta historia była podstawą doktryny Erosa.
Według Platona androgyny były biseksualnymi, kulistymi stworzeniami. Ostatni szczegół może wydawać się śmieszny dla współczesnego człowieka, ale nie zapominaj, że w starożytnej filozofii piłka była uważana za najdoskonalszą postać, dlatego Platon sugeruje doskonałość androgyn. Taka istota posiadała dwie pary rąk, nóg, uszu, dwie twarze patrzące w różnych kierunkach.
Dumni ze swojej doskonałości Androgyni rzucili wyzwanie bogom. Bogowie byli w stanie pokonać ich tylko w jeden sposób - dzieląc każdego androgynicznego na dwie połowy: męską i żeńską. Tak pojawili się ludzie - mężczyźni i kobiety, którzy nie mogą czuć się idealnie, dopóki nie znajdą swojej "drugiej połówki", z którą łączy ich Eros.
Androgynia z punktu widzenia psychologii
Choć mity są dziwaczne, są załamaniem rzeczywistych zjawisk. Androgynizm jest również całkiem realny. Androgyniczna natura ludzkiej psychiki została omówiona w szczególności przez szwajcarskiego psychologa C. G. Junga. Według naukowca realia życia czynią osobę „tylko kobietą” lub „tylko mężczyzną”, ale nie prowadzi to do niczego dobrego: osoba nieświadomie czuje swoją niższość i tylko przywrócenie pierwotnej androgynicznej integralności może Pomóż mu.
Współcześni psychologowie interpretują pojęcie androgynii w kategoriach ról płciowych – ról społecznych odpowiadających określonej płci.
Pewne cechy behawioralne odpowiadają każdej roli płciowej. Zespół cech męskich nazywamy męskością, a cechami kobiecymi. Za pomocą specjalnych testów psycholodzy określają, jaki zespół cech dominuje w konkretnej osobie - męskość czy kobiecość. Dominujące cechy płci nie zawsze odpowiadają płci biologicznej – np. są kobiety, które wykazują cechy tradycyjnie uważane za męskie – stanowczość, agresywność.
Ale są ludzie, którzy są równie męscy i kobiecy. Psychologowie nazywają takich ludzi androgynami.
Nie należy mylić androgyn z hermafrodytami - osobami, które w wyniku wrodzonej anomalii mają zarówno męskie, jak i żeńskie narządy rozrodcze. Hermafrodyta to cecha biologiczna, a androgyna to cecha psychologiczna.
