Zapałki wynaleziono stosunkowo niedawno, na początku XIX wieku. Ale stali się naprawdę bezpieczni dopiero po wielu eksperymentach z kompozycją zapalającą. Przez dziesięciolecia wypróbowywano również różne materiały na słomę, na którą nakładana jest mieszanka chemiczna. Okazało się, że nie całe drewno nadaje się do produkcji zapałek.
Z jakiego drewna są wykonane zapałki
Tradycyjną podstawą zapałki jest drewniany kij, zwany w fachowym żargonie słomką. Ma taką długość, że wygodnie trzyma się zapałkę w dłoni. Na końcówkę sztyftu nakłada się główkę, która zawiera mieszankę specjalnie dobranych środków chemicznych, która najlepiej nadaje się do uzyskania równomiernego płomienia.
W trakcie licznych eksperymentów stwierdzono, że najlepszym materiałem do wykonania podkładu zapałki jest osika. Jego drewno ma jednorodną strukturę, łatwo je ciąć w dowolnym kierunku. Półfabrykaty Aspen można łatwo podzielić na kawałki. Drewno to również bardzo dobrze wchłania i zatrzymuje związki chemiczne.
Zapałki Aspen nie wydzielają sadzy, palą się równomiernym płomieniem i są bardzo łatwopalne. Tam, gdzie osika jest rzadkością, wykorzystuje się inne drzewa o podobnych właściwościach, takie jak olcha, topola, lipa czy brzoza. Ale sosna i świerk nie nadają się do produkcji zapałek: ich żywiczne drewno może się zapalić, gdy surowiec wyschnie, a takie zapałki palą się nierównomiernym płomieniem.
Jak powstają mecze
Materiał do produkcji bazy zapałek jest z reguły zbierany w sezonie zimowym. W tym okresie pnie drzew mają najbardziej odpowiednią wilgotność. Drzewa są uwalniane z gałęzi, piłowane na kłody i dostarczane do fabryki zapałek. Tutaj półfabrykaty są starannie sortowane, odrzucając te próbki, które nie spełniają wymagań norm.
Sama słoma wykonana jest z forniru, który jest usuwany cienką warstwą z kłód długimi nożami. Aby to zrobić, drewniany kikut z obu stron jest zaciskany od części końcowej i obracany. Ostry nóż, który jest wprowadzany do obrabianego przedmiotu, w ciągu kilku sekund usuwa cienką warstwę zwaną fornirem z bloku osiki. Z zewnątrz proces ten przypomina bardzo szybkie odwijanie grubej rolki papieru.
W kolejnym kroku fornir osikowy jest cięty w kierunku poprzecznym i wzdłużnym. Efektem są słomki - identyczne cienkie patyczki, które mają stać się podstawą przyszłych meczów. Teraz detale są impregnowane specjalnymi związkami, które zapobiegają tlenieniu się. Po tej operacji pałeczki są ładowane do bębna, gdzie są polerowane, współdziałając ze sobą.
Po dokładnym zmieleniu podstawa przyszłego meczu jest już prawie gotowa. Rozpoczyna się kolejny etap produkcji, na który składa się szereg dość skomplikowanych operacji technologicznych i procesów chemicznych. W efekcie rodzą się znajome zapałki, tak niezbędne w codziennym życiu.
