Jedną z głównych zasad chrześcijaństwa jest jedność Trójcy Świętej. Każdy chrześcijanin staje przed trudnym zadaniem: zrozumieć i zaakceptować Trójcę Boskiej Esencji. Z reguły nie ma problemów ze zrozumieniem Ojca i Syna, gdyż pojęcie nepotyzmu i przeniesienia władzy z ojca na syna jest bliskie ludzkości. Problemy pojawiają się w zrozumieniu Ducha Świętego jako niematerialnej, ale realnie istniejącej istoty.
Od judaizmu do wczesnego chrześcijaństwa
Duch Święty jest wielokrotnie wspominany w Starym Testamencie. To wieczna substancja, nie stworzona podczas tworzenia świata, ale zawsze istniała. Przed stworzeniem świata ziemia była pusta, tylko Duch unosił się nad otchłanią wody. Oczywiście brał najbardziej bezpośredni udział w tworzeniu: unosił się nad ziemią i ogrzewał ją jak ptak chroniący pisklęta.
W Starym Testamencie Duch Święty i Bóg nie są jednym. Bóg zsyła na ziemię Ducha Świętego, aby budował, chronił i dokonywał cudów. Jako troskliwy stwórca Bóg troszczy się o swoje stworzenie, a jego posłaniec jest pośrednikiem między Najwyższym a Jego wybranymi dziećmi.
Wraz z przyjściem na świat Jezusa Chrystusa sytuacja się zmienia. Teraz każdy wierzący staje się skarbnicą części boskiej esencji. Chrystus mówi, że Syn, Ojciec i Duch Święty są jednym i jeśli człowiek nie może tego zrozumieć, to powinien to po prostu zaakceptować. Ostrzega też: mówienie złego o trzeciej hipostazie Boga jest w każdym razie niemożliwe. Jeśli można przebaczyć temu, kto bluźnił przeciwko Synowi, to ktokolwiek powiedział bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu, nie otrzyma przebaczenia ani w czasie teraźniejszym, ani przyszłym.
Dusza boga
Według Pisma Duch Święty jest uosobieniem miłości przekazywanej od Ojca do Syna – inteligentnej, żywej i uświęcającej niematerialnej siły. Zstępuje na wierzących i oświeca ich, zstępuje na proroków i daje im wiedzę o przyszłości, zstępuje na apostołów i głosi im prawdę. Pomimo tego, że Ojciec, Syn i Duch Święty są trójjedni, nie zlewają się w jedną istotę, działając osobno i razem.
Nawet ojcowie Kościoła przyznają, że nie można poznać istoty Ducha Świętego, ale można w to uwierzyć i przyjąć jako część Trójcy Trójcy. Doktryna o Trójcy pojawiła się we wczesnych dziełach chrześcijańskich, ale została ugruntowana w IV wieku naszej ery na Soborze Konstantynopolitańskim.
Zjawiska
W Piśmie istnieją epizody opisujące pojawienie się Ducha Świętego. Zstąpił na Jezusa Chrystusa w momencie swojego chrztu w postaci białej gołębicy, która sfrunęła z nieba. W ikonografii obraz Ducha w postaci gołębicy jest dozwolony tylko w tych przypadkach, gdy chodzi o chrzest Jezusa. W innych przypadkach wizerunek gołębicy nie ma świętego znaczenia.
Również Duch zstąpił na apostołów w postaci języków ognia. Dzieje Apostolskie opisują, jak dzień później, zwany Pięćdziesiątnicą, nagle pojawił się hałas przypominający szum wiatru. Dziwne dźwięki wypełniły dom, w którym przebywali wówczas uczniowie Chrystusa. Pojawiły się oddzielne ogniste języki, które zstąpiły na apostołów. Po zstąpieniu Bożego płomienia apostołowie otrzymali dar umiejętności mówienia różnymi językami i głoszenia Ewangelii.
