Pisarze często zwracają uwagę na szczegóły, ujawniając wizerunek bohatera w dziele literackim. AI Goncharov zrobił to samo, gdy przedstawił czytelnikowi Ilyę Iljicza Oblomova. Powieść „Oblomov” jest przesiąknięta obrazami-symbołami, z których głównym jest szlafrok.
Kim jest Obłomow
Oblomov jest bohaterem powieści Gonczarowa o tym samym tytule. Czytelnik obserwuje jego życie od dzieciństwa do dorosłości, prawie do czterdziestu lat. Jego wizerunek zakorzeniony jest w postaciach takich literackich bohaterów, jak Gogolowski Podkolesin, dawni ziemianie, Maniłow i Tentetnikow. Jednak Oblomov przejął swoje główne cechy od Gonczarowa. Tylko autor, w przeciwieństwie do swojej postaci, wyróżniał się talentem i ciężką pracą.
Mówi nazwisko bohatera. Oblomov - od „zerwać”, „przerwać”. Ilya Iljicz jest zmiażdżony przez życie, zmiażdżony przez nie, wycofany w obliczu problemów i kłopotów. Łatwiej jest mu schować się w kącie sofy w swoim domu i leżeć w nieskończoność.
W związku z tym w powieści pojawiają się główne atrybuty lenistwa tego bohatera: sofa, szlafrok i kapcie. Szczególne znaczenie ma wizerunek-symbol szaty. Jej korzenie sięgają wiersza Jazykowa „Do szlafroka”.
Szlafrok to ulubiony i główny strój bohatera powieści Gonczarowa. W nim czytelnik po prostu widzi Ilję Iljicza w środku swojego biura. Szlafrok jest "orientalny, … bardzo pojemny, aby nasz bohater mógł się nim owinąć dwukrotnie" - to cecha głównego detalu, który staje się oznaką lenistwa Oblomova. Goncharov skupia uwagę czytelników na szczegółach w celu głębszego ujawnienia wizerunku bohatera. Dla Oblomova jego szata jest symbolem ochrony przed światem zewnętrznym z jego niekończącymi się problemami.
Oblomovshchina
Andrei Shtolts i Olga Ilyinskaya, najbliżsi Oblomovowi, przez cały czas wielokrotnie próbują wyciągnąć go z szaty. I przez chwilę to się udaje. Czytelnik pamięta, jak Oblomov przekształca się pod wpływem żywego uczucia - rodzaju miłości do Olgi. Jednak nawet tutaj lenistwo wciąż zbiera swoje żniwo, a Oblomov ponownie ubiera swoje otyłe ciało w wieczną orientalną szatę.
Wraz z właścicielką szlafrok stopniowo starzał się, postrzępił, niszczał. Ale Oblomov nie mógł rozstać się z oznakami wygodnego, spokojnego życia: kapciami, szlafrokiem, kanapą z ceraty. Pod koniec powieści czytelnik ponownie widzi Oblomova w swoim ulubionym szlafroku, choć w innym miejscu - z wdową Pszenicyną.
Podobny fenomen społeczny został później określony przez krytyków literackich jako „oblomovism”. Imię głównego bohatera jest teraz imieniem domowym. A szata Obłomowa stała się obrazowym symbolem obłomizmu. Jest genetycznie zrośnięty ze swoim panem, jest z nim nierozłączny. W powieści jest taki moment, w którym Oblomov mógł jeszcze rozstać się ze swoją szatą - kiedy zakochał się w Ilyinskiej. Jednak test miłości wymaga dużego stresu, dla Oblomova okazał się nie do zniesienia.
