Dość często na liście utworów albumu muzycznego lub na liście filmów na Youtube można znaleźć słowo okładka (lub „okładka” w języku rosyjskim). Oznacza to, że natknąłeś się nie na oryginalną kompozycję autora, ale na jej aranżację wykonaną przez innych muzyków.
Skąd pochodzą okładki?
Całkiem możliwe jest nawiązanie do wykonawców coverów fana grupy „Kino”, grających w gronie przyjaciół „A Star Called Sun”. W mniej szerokim znaczeniu cover utworu, lub po prostu cover (z angielskiego cover - cover), można nazwać dowolną reprodukcją autorskiej kompozycji przez innych muzyków, a nie nagraną lub wykonaną w oryginale wersja. Jeśli odwołamy się do innego anglikizmu, taką piosenkę można nazwać remake'iem. Ta terminologia w języku rosyjskim jest używana w kontekście popkultury i sztuki odmianowej we wszystkich jej przejawach, w przypadku muzyki ludowej lub klasycznej zwykle używa się określenia „aranżacja”. Również kompozycje, które zostały zmodyfikowane i wykonane przez samych autorów, nie są nazywane okładkami.
Wiele grup muzycznych, zwłaszcza małych, działa w formie cover bandów, których repertuar składa się głównie lub wyłącznie z utworów już znanych publiczności. Zasadniczo jest to jeden z dwóch sposobów zarabiania pieniędzy przez muzyka (drugi to pisanie własnej muzyki z talentem) Okładki mogą być albo utworami granymi jeden na jednego z oryginalną wersją, albo zaaranżowanymi niemal nie do poznania. W pierwszym przypadku z reguły docenia się umiejętność grania „jak w oryginale”, charyzmę i umiejętność uruchomienia sali. W drugim przypadku na pierwszy plan wysuwa się mistrzostwo kompozytora-aranżera. Czasami na cześć uhonorowanych wykonawców wydawane są całe albumy z coverami piosenek, które nazywane są hołdami.
Znane okładki i „artyści okładek”
Często covery są tak udane, że nadają piosence „drugiego wiatru”, a nawet stają się pełnoprawnym hitem. Na przykład słynna kompozycja California Dreaming, napisana przez The Mamas & Papas w 1965 roku, jest powszechnie znana publiczności w wykonaniu The Beach Boys (1986). A słynny I Will Always Love You z filmu „The Bodyguard” został po raz pierwszy nagrany wcale nie przez Whitney Houston, ale przez piosenkarkę country Dolly Parton, która nie jest w ogóle znana rosyjskiemu słuchaczowi. Oto kolejna krótka lista przebojów: Knocking on Heaven's Door (Bob Dylan / Guns'n'Roses), Turn the Page (Bob Seger / Metallica), Tainted Love (Edd Cobb / Marilyn Manson), Love Hurts (The Everly Brothers / Nazaret).
Niektórzy artyści coverowi są tak mistrzowscy, że wykraczają poza zespoły restauracyjne i stają się popularni bez własnych piosenek. Zwycięską opcją jest często wykonanie słynnych kompozycji rockowych i popowych w stylu country, swing i innych stylach muzycznych. Takimi były na przykład grupy Iron Horse (hity country), The Lost Fingers (akustyczny gypsy jazz), Richard Cheese (swingowe aranżacje orkiestrowe). Krajowa scena też jest pełna zapożyczeń, począwszy od samych VIA Singing Guitars czy Merry Guys, a skończywszy na Philipie Kirkorovie, premierze czy nawet bluesowym Billy's Band, którego jedna z płyt w całości poświęcona jest twórczości Toma Waitsa.
