Biel brzozowego pnia od dawna zachwycała pisarzy i poetów, zadziwiała zwykłych ludzi i wzbudzała zainteresowanie naukowców. O białej korze tego drzewa krążą legendy, jego właściwości interesują biologów i lekarzy.
Legenda o białym kolorze kory brzozowej
Istnieje żydowska legenda, która wyjaśnia pochodzenie pnia białej brzozy.
Dawno temu w ogrodzie Joba rosła brzoza. Job był nie tylko bogatym człowiekiem, ale także bardzo uczciwym. Żył w pełnej zgodzie z prawami wiary żydowskiej. Bóg był z niego bardzo dumny. Ale pewnego dnia diabeł powiedział do Boga: „Nie jest trudno być bogatym, a jednocześnie dobrym i uczciwym człowiekiem. W końcu Job ma wszystko, czego chce. Tylko w ubóstwie człowiek naprawdę pokazuje swoje dobre cechy”. A Bóg pozwolił diabłu przetestować Hioba. Wtedy Hiob stał się biedny i chory. Choroba go oszpeciła. Hiob przez długi czas był biedny, brzydki, samotny i chory. Ale nadal pozostał uczciwym i dobrym człowiekiem.
W końcu nadszedł dzień, w którym Bóg powiedział Hiobowi, że wystarczająco wycierpiał, a człowiekowi ponownie pozwolono prowadzić bogate i szczęśliwe życie. Hiob był tak uradowany tą wiadomością, że pobiegł do żony, aby przekazać dobrą nowinę. Kiedy wpadł do domu, ona właśnie wychodziła na ganek, trzymając w rękach garnek z wrzącym mlekiem. Para zderzyła się ze sobą, patelnia wyleciała z rąk kobiety, a mleko wylano na brzozę na podwórku. Od tego czasu brzoza zawsze miała biały pień. Z powodu gotującego się mleka kora brzozy zaczęła się łuszczyć.
Naukowe wyjaśnienie bieli pnia brzozy
Betulina to substancja zawarta w korze brzozy i barwi ją na biało. Został odkryty w 1788 roku przez rosyjsko-niemieckiego naukowca Johanna Tobiasa Lovitza. Nazwa substancji pochodzi od łacińskiej nazwy gatunku drewna – Betula.
Kryształy betulin znajdują się w komórkach zewnętrznej warstwy kory brzozowej. Ich struktura przypomina kryształki śniegu. Dzięki tej strukturze pień brzozy wydaje się biały.
Jak wiesz, biel odbija światło słoneczne. Wraz ze światłem słonecznym na drzewa wpływa również ciepło światła dziennego. Ciemny pień drzewa pochłania jednocześnie ciepło i światło.
Brzoza białopnia to drzewo z północnych szerokości geograficznych, które zimą jest narażone na zimno. W takim klimacie ogrzewanie pnia zimą jest szkodliwe dla drzewa. Jeśli w słoneczny dzień kora nagrzeje się w ciągu dnia, a następnie mocno ochłodzi w nocy, nastąpi gwałtowny spadek temperatury w kambium, tkance wewnątrz pnia, co osłabi pracę komórek rozrodczych między drewnem a drewnem. kora.
Konsekwencje takich wahań temperatury dla drzewa są katastrofalne: oparzenia słoneczne, odmrożenia, utrata zdolności do przenoszenia soków, a nawet całkowita śmierć. Odbijając światło słoneczne, pień brzozy nie nagrzewa się na tyle, aby zaszkodzić drzewu.
Tak więc biały kolor pnia powstał w wyniku adaptacji brzozy do zimnych klimatów.
