Patrząc na statek oceaniczny, nie zawsze można sobie wyobrazić, z ilu części się składa. Pierwsze uderzające są zewnętrzne formy konstrukcji, kontury kadłuba i nadbudówki pokładu. Tymczasem każdy statek to złożony system, który zawiera wiele elementów, z których każdy ma swój własny cel i nazwę.
Główne części statku
Podstawą każdego statku, czy to małego statku, żaglówki czy gigantycznego liniowca oceanicznego, jest jego kadłub. Składa się z kompletu, w skład którego wchodzą sztywne elementy podłużne i poprzeczne, a także poszycie, które mocuje się do kompletu od zewnątrz. Zestaw w połączeniu z kadłubem nadaje łodzi gładki zarys, wodoszczelność oraz ochronę kadłuba przed uszkodzeniami. To rodzaj kręgosłupa, szkielet statku.
Konwencjonalnie ciało można podzielić na dwie części. Przód to dziób, a tył to rufa. Część statku znajdująca się poniżej linii wodnej nazywa się pod wodą. Wszystko, co wznosi się ponad powierzchnię wody, jest powierzchnią statku. Rufa i dziób po obu stronach linii środkowej są połączone bokami.
Pozioma powierzchnia w górnej części kadłuba nazywana jest pokładem. Od dawna jest rekrutowany z desek ciasno do siebie dopasowanych. Na pokładach żaglowców montowany jest jeden lub więcej masztów pionowych, do których mocowane są żagle i osprzęt olinowania.
Duże statki wyposażone są w nadbudówkę w górnej części. Ta konstrukcja służy jako kontynuacja boków i może zajmować znaczną część powierzchni pokładu. Masywna nadbudówka pozwala na efektywne wykorzystanie przestrzeni na pokładzie, ale pogarsza stateczność statku i zwiększa jego napór. Sterówka, będąca częścią nadbudówki, ma za zadanie sterować statkiem.
Inne elementy konstrukcyjne statku
Na środku i dziobie statku często widać kontynuację burty, lekko wznoszącą się ponad powierzchnię pokładu. Ta lekka konstrukcja wykonana z drewna lub ciężkiego płótna nazywana jest nadburciem. Może być stacjonarny lub tymczasowy. Nadburcia są niezastąpione podczas wzburzonego morza, pokonywania niebezpiecznych raf i żeglowania.
Mają własne nazwy i elementy zestawu statku. Główna podłużna część konstrukcji, która biegnie wzdłuż całego ciała w jego dolnej części, nazywana jest stępką. Z przodu kil przechodzi w pochyloną łodygę. Tylny koniec stępki nazywa się rufą. Kierownica jest zwykle na nim zawieszona. Wał napędowy można również przeprowadzić przez rufę. Ta część konstrukcji powinna być najtrwalsza, ponieważ obciążenie podczas ruchu jest bardzo duże.
Równolegle do stępki wzdłuż boków i dna statku znajdują się podłużnice, zapewniające wewnętrzne połączenia wzdłużne. Połączone są z poprzecznymi elementami zestawu - ramkami. Te części konstrukcji, wraz z podłużnicami, nadają ciału zewnętrzne kontury i gładkie kontury. Do takich ściągów podłużnych i poprzecznych mocowana jest okładzina.
