Często nazwa ma silny wpływ na losy osoby. Dzieciom o dziwnych imionach nadaje się obraźliwe przezwiska, dokuczane przez ich rówieśników. W rezultacie dorastają zamknięte lub odwrotnie, od dzieciństwa uczą się walczyć i stają się silnymi, samowystarczalnymi jednostkami.
Instrukcje
Krok 1
Piękna oryginalna nazwa pomaga człowiekowi przez życie. Od szkoły wyróżnia się z tłumu. Owszem, żądają od niego więcej, ale jednocześnie dziecko uczy się odpowiadać za swoje czyny, by nie zhańbić swojego imienia. I odwrotnie, zbyt pospolite imię wprowadza dziecko do kategorii „średnia”. Jeśli w klasie jest pięć Katya, są one postrzegane jako grupa, jedna całość. Dziecko przyzwyczaja się do „niewystawania” i przez całe życie nie popełnia prawdziwych czynów. Oczywiście wiele zależy od cech osobowości każdego z nich. Ale mimo wszystko łatwiej jest przebić się w życiu pięknym nazwiskiem, na które inni zwracają uwagę.
Krok 2
Jeśli dziecko jest zastraszane od dzieciństwa z powodu swojego imienia, może to wywołać dwa scenariusze. Po pierwsze, dziecko uczy się bronić, staje się liderem, a dzieci po prostu nie mają odwagi wyzywać go. Ma poczucie własnej godności, zachowuje się tak, że nikt nie ma ochoty się z niego śmiać. Ta cecha osobowości, nabyta w dzieciństwie, jest bardzo pomocna w wieku dorosłym. Tacy ludzie osiągają sukcesy, zajmują stanowiska kierownicze. I odwrotnie, jeśli dziecko płacze, ucieknie od rówieśników, obraźliwy przezwisko może przylgnąć do niego na całe życie. Zapadnie się głęboko w podświadomość i będzie przeszkadzać w kompetentnym wyrażaniu swojej opinii, przejmowaniu inicjatywy, naleganiu. I jak być silnym, gdy w twojej głowie ciągle kręci się paskudny pseudonim.
Krok 3
Imię wiele daje człowiekowi, ale on sam może osiągnąć jeszcze więcej. Nie obwiniaj wszystkich niepowodzeń na dysonansowe lub zbyt popularne imię. Ten czynnik może być tylko usprawiedliwieniem dla słabej osoby. Jeśli tak nie jest, zastanów się, co powstrzymuje Cię przed osiągnięciem sukcesu. Najprawdopodobniej oprócz nazwy na tej liście znajdzie się lenistwo, niezdolność do obrony własnej opinii, niemożność porozumiewania się z innymi itp. Właśnie z tymi niedociągnięciami powinieneś pracować, a nie zastanawiać się, dlaczego twoi rodzice nie zadają sobie trudu, aby nazwać cię czymś bardziej wybrednym.
