Sztuka zdobienia powierzchni farbami i pędzlami nazywana jest malarstwem artystycznym. Samo pojęcie malarstwa różni się poważnie od malarstwa, ponieważ jest częścią wymyślonej przez artystę przestrzeni.
Malarstwo artystyczne było pierwotnie stosowane do wszelkich demokratycznych i łatwo dostępnych materiałów: skóry, drewna, naturalnych tkanin, gliny i kości. Umiejętności były przekazywane z pokolenia na pokolenie przez rzemieślników, pojawiały się specyficzne techniki artystyczne, dzięki którym produkt był rozpoznawalny. Z biegiem czasu wybrano najbardziej wymowną i wyrazistą ornamentykę. W architekturze stropy, sklepienia, ściany, belki ozdobiono obrazami, a w życiu codziennym dekorowano przedmioty gospodarstwa domowego.
Systematyzację różnych rodzajów malarstwa rozpoczął po raz pierwszy w 1876 r. prof. A. A. Isajew w swoim dwutomowym wydaniu zatytułowanym „Kopalnie Obwodu Moskiewskiego”. Przedsiębiorstwa malarstwa artystycznego obecnie rozwijają swoją działalność, aby zaspokoić popyt na rynkach Rosji i za granicą.
Malarstwo Khokhloma
W bogatej ornamentyce roślinnej znalazła zastosowanie umiejętność delikatnego pędzla, wywodząca się z klasztorów. Stąd wywodzi się tajemnica, jak malować naczynia na złoto bez użycia złota. Obraz do tej pory się nie zmienił, a proces od starożytności do współczesności jest taki sam. Obrabiany przedmiot jest toczony z drewna na tokarce, a następnie zagruntowany specjalnie przygotowanym roztworem gliny lub sztucznymi podkładami. Naczynia pokryte są farbą na bazie cyny lub srebra, rzadziej aluminium. Malowane są według wymyślonego motywu i suszone w piecu, następnie lakierowane i ponownie suszone na gorąco.
Ponieważ produkt jest kilkakrotnie poddawany intensywnej obróbce cieplnej, farby zostały wybrane spośród tych, których jasność nie została naruszona przez wysokie temperatury. Jest czarny, złoty i cynobrowy.
Porcelana Gzhel
Gzhel jest wyjątkowy, ponieważ każdy artysta, wykorzystując klasyczne i znane motywy, samodzielnie tworzy technikę. Główna rola należy do doświadczenia mistrza i ruchu jego pędzla. Jednocześnie na bieli pojawiają się harmonijne przejścia od ciemnoniebieskiego do jasnoniebieskiego za jednym pociągnięciem. Używa się tylko jednej farby, kobaltu, a rysunek robi się bardzo szybko, za pierwszym razem.
Matrioszka
Te figurki różnej wielkości, zagnieżdżone w sobie, pochodzą z Japonii. Lalki te stały się bardzo popularne w 1900 roku, po wystawie w Paryżu. Główna produkcja odbywała się we wsi Polkkowski Majdan, która słynęła zarówno z malarstwa, jak i tokarek - wszak kształt matrioszki wciąż musiał być wyrzeźbiony.
Lalka gniazdująca Polkhovskaya ma charakterystyczne cechy, dzięki którym można ją rozpoznać m.in. Ma twarz namalowaną drobnymi pociągnięciami, a na czole kwiat róży i świerka. Kolor szalika kontrastuje z kolorem sukienki, a od tyłu matrioszka jest w 2/3 szkarłatna lub zielona. Fartuch jest owalny i biegnie od szyi do ziemi.
Najtrudniejsza do przetworzenia, inkrustowana słomą lalka gniazdująca od Vyatki.
