Wierzący bardzo kochali dzwonek, dlatego prawosławni łączyli z nim wszystkie świąteczne i smutne wydarzenia. Od tego czasu dzwonek zaczął nie tylko wskazywać godzinę nabożeństwa, ale także wyrażać radość, triumf i smutek ludu. Stąd powstały różne rodzaje dzwonienia, z których każdy ma swoją własną nazwę i specjalne znaczenie.
Zgodnie z ustalonymi tradycjami kościelnymi bicie dzwonów dzieli się na dwie duże grupy: samo bicie i ewangelizację.
Pierwszy typ: rzeczywiste dzwonienie
Właściwie dzwoniący duchowni kościelni nazywają dzwonienie dzwonem, które jest wytwarzane za pomocą wszystkich lub kilku dzwonów kościelnych. Takie dzwonienie dzieli się na kilka odmian:
- dzwonienie;
- dwudzwonkowy;
- dzwonek;
- biust.
Dzwonienie odbywa się poprzez uderzanie we wszystkie dzwonki. Takie uderzenia są przeprowadzane trzykrotnie w trzech krokach. Najpierw uderzają wszystkie dzwony, potem robią krótką przerwę, potem kolejny cios i przerwa, potem kolejny cios i przerwa. W ten sposób dzwonek dzwoni trzy razy.
Podczas krachu, po uderzeniu w duży dzwon, wszystkie dzwony są uderzane jednocześnie i powtarza się to wiele razy.
Dwa dzwonki - takie dzwonki nazywa się uderzeniami, które są wykonywane dwukrotnie na wszystkie dzwonki. W tym samym czasie dzwony biją w dwóch krokach. Gong to naprzemienny dźwięk dzwonka, który zaczyna się od największego, a kończy na najmniejszym.
Busting to powolne dzwonienie kolejno w każdym dzwonku 1 raz, zaczynając od najmniejszego i kończąc na największym.
Drugi rodzaj dzwonka: ewangelizacja
Duchowni kościelni wołają dzwony i gwizdki, odmierzając uderzenia w ogromny dzwon. Ten rodzaj uderzenia jest bardzo dobrze słyszalny z dużej odległości. Dlatego pracownicy kościelni postanowili wykorzystać ten dzwonek, aby wezwać ludzi do nabożeństw.
Takie dźwięczenie nazwano ewangelią, ponieważ z jej pomocą głoszona jest dobra nowina o początku służby Bożej.
Ewangelizacja odbywa się w określony sposób. Najpierw duchowny zadaje trzy powolne i przeciągłe ciosy w oczekiwaniu na wyciszenie dźwięku, a następnie zadaje bardziej miarowe ciosy. W takim przypadku uderzenia mogą się różnić w zależności od wielkości samego dzwonu. Jeśli jest stosunkowo duży, są one produkowane na całej średnicy dzwonu. Jeśli nie jest bardzo duży, język dzwonka po prostu ciągnie się liną do jego krawędzi i przy pomocy ustawionej deski wykonuje się kopnięcia poprzez naciśnięcie stopą.
Z kolei ewangelia dzieli się na kilka rodzajów:
- zwykłe (częste) - takie dzwonienie wytwarza się za pomocą największego dzwonka;
- chudy (rzadki) - takie dzwonienie wykonuje się za pomocą dzwonka podczas Wielkiego Postu.
Jeśli świątynia ma kilka dużych dzwonów, a jest to możliwe w przypadku dużych klasztorów, katedr, wawrzynów, to duże dzwony, w zależności od ich przeznaczenia, dzielą się na kilka typów:
- Niedziela;
- świąteczny;
- codziennie (codziennie);
- polioleonowy;
- mały.
