„Ce la vie” to wyrażenie, które wielu z nas słyszało w różnych sytuacjach życiowych. Jednocześnie każdy mówca często wnosi w to swoje znaczenie: ktoś – rozczarowanie z życia, a ktoś – chęć zmiany.
„C'est la vie” jest dokładną transkrypcją francuskiego wyrażenia „C'est la vie”. Co więcej, w języku rosyjskim wyrażenie to jest najczęściej używane w mowie potocznej, dlatego nie ma jednej ustalonej formy - ciągłej lub oddzielnej - jest napisane rosyjskimi literami. W związku z tym na piśmie najczęściej używa się francuskiego oryginału tego dość powszechnego wyrażenia.
Wartość wyrażenia
Dosłowne tłumaczenie oryginalnego źródła – francuskiego wyrażenia „C'est la vie” – na rosyjski oznacza „Takie jest życie”. Semantyczny odpowiednik takiego wyrażenia istnieje w wielu językach świata, ale w niektórych, na przykład w języku angielskim, do jego budowy używa się elementów tzw. podobne składniki mowy.
Znaczenie wyrażenia
Sens znaczeniowy tego wyrażenia jest różnorodny i charakteryzuje się wieloma różnymi odcieniami, które może nadać mu używający go podmiot, w zależności od sytuacji użycia. Co więcej, we wszystkich przypadkach użycie tego wyrażenia odzwierciedla specyficzny filozoficzny stosunek do wydarzeń życiowych.
Na przykład jednym z najczęstszych zastosowań tego wyrażenia jest przekazanie rozmówcy idei, że różne sytuacje są możliwe w życiu i nie można z góry przewidzieć rozwoju wydarzeń. Na przykład możesz użyć tego wyrażenia w przypadku, gdy tobie lub twojemu rozmówcy przydarzyły się mniej lub bardziej poważne kłopoty: utrata kluczy, awaria w pracy lub w szkole, spóźnienie na pociąg i tym podobne.
Nie należy jednak używać tego wyrażenia, jeśli dana osoba ma naprawdę duże nieszczęście, takie jak wypadek, śmierć bliskiego krewnego. W takiej sytuacji ten komentarz może wskazywać, że nie traktujesz jego żalu zbyt poważnie i masz tendencję do bagatelizowania jego znaczenia dla poszkodowanej strony.
Dodatkową konotacją semantyczną, jaką osoba wypowiadająca „Ce la vie” może nadać temu wyrażeniu, jest chęć pocieszenia i rozweselenia swojego odpowiednika, który boryka się z konkretnym problemem. W tym przypadku użycie tego wyrażenia niejako przesuwa część odpowiedzialności za to, co stało się nie z samym podmiotem, który znalazł się w nieprzyjemnej sytuacji, ale na okoliczności życiowe, które mogą przytrafić się każdemu. W ten sposób mówca może próbować wyjaśnić rozmówcy, że to, co się wydarzyło, nie jest jego winą.
