Kupując produkt, coraz więcej osób zwraca uwagę na kod kreskowy nadrukowany na opakowaniu produktu, jest to po prostu kod kreskowy. I to oczywiście jest poprawne. Kod kreskowy może dostarczyć wystarczająco przydatnych informacji, w tym kraju pochodzenia produktu, jeśli wiesz, jak go odczytać.
Instrukcje
Krok 1
Zgodnie z normą europejską kod kreskowy musi mieć 13 cyfr. Pierwsze dwie cyfry oznaczają kraj, w którym produkt został wyprodukowany, kolejne pięć to kod producenta. Po nim następuje jeszcze pięć cyfr - jest to kod samego produktu. Wreszcie ostatnia cyfra kodu kreskowego jest cyfrą kontrolną, służy do określenia jego autentyczności.
Krok 2
Oznacza to, że aby określić kraj pochodzenia produktu, wystarczy spojrzeć na dwie pierwsze cyfry. Każdy kraj ma określony kod cyfrowy lub kilka kodów. Najpopularniejsze na rynku rosyjskim: Australia 93; Austria 90, 91; Belgia i Luksemburg 54; Wielka Brytania i Irlandia Północna 50; Niemcy 40, 41, 42, 43; Holandia 87; Dania 57; Izrael: 72; Islandia: 84; Włochy: 80, 81, 82, 83; Norwegia: 70; Portugalia: 56; USA i Kanada: 00, 01, 03, 04, 06; Turcja: 86; Finlandia: 64; Francja: 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37; Szwajcaria: 76; Szwecja: 73; RPA: 60, 61; Japonia: 49. Rosja na kodach kreskowych jest oznaczona numerami 460-469.
Krok 3
Ponadto kod kreskowy może być również rozpoznawany bezpośrednio przez organizację produkcyjną. W tym celu pięć cyfr następujących po kodzie kraju musi zostać zweryfikowanych za pomocą ujednoliconego systemu informacyjnego globalnego rejestru GEPIR. Można to zrobić przez Internet: wejdź na rosyjską lub główną stronę GEPIR i wprowadź interesujący Cię kod. Należy jednak pamiętać, że nie wszyscy producenci mogą być reprezentowani w tym systemie – w wielu krajach przepisy dotyczące ujawniania informacji mogą dać przedsiębiorstwu produkcyjnemu możliwość wyboru, czy przesyła dane do GERIP.
