Wenus to najbardziej tajemnicza planeta w Układzie Słonecznym. To nie przypadek, że to ona została nazwana na cześć bogini miłości i piękna ze starożytnej mitologii rzymskiej. To jedyna planeta, która nosi imię bogini. Wszystkie inne planety noszą nazwy męskich bogów.
Instrukcje
Krok 1
Starożytni greccy astronomowie pomylili Wenus jako dwie zupełnie różne gwiazdy. Ten, który widzieli rano, nazywał się Fosfor. Ten, który pojawiał się wieczorami, nazywał się Hesperus. Później udowodniono, że jest to jedno i to samo ciało niebieskie. Wenus to jeden z najjaśniejszych obiektów, jakie można zobaczyć z Ziemi. Tylko Słońce i Księżyc są jaśniejsze. Wenus widać tak dobrze nie tylko ze względu na swoje rozmiary. Odległość od Ziemi do Wenus jest mniejsza niż do innych planet, a jej atmosfera bardzo dobrze odbija promienie słoneczne.
Krok 2
Wenus jest często nazywana siostrą bliźniaczką Ziemi. Przez długi czas, aż do lat 70-tych. XX wieku naukowcy założyli, że klimat i topografia Wenus jest podobna do klimatu i topografii Ziemi. Wiadomo było już, że obie planety są bardzo zbliżone w wielu parametrach. Mają prawie taki sam rozmiar, skład, masę, gęstość i grawitację. W 1761 roku rosyjski naukowiec M. V. Łomonosow odkrył obecność atmosfery na Wenus. Jedyną istotną różnicą była obecność satelity dla Ziemi, podczas gdy Wenus nie ma satelitów. Przez teleskopy można było zobaczyć tylko gęstą kurtynę chmur, uniemożliwiającą dostrzeżenie powierzchni planety. W wyobraźni naukowcy wyobrażali sobie planetę pokrytą gęstymi lasami tropikalnymi i poważnie dyskutowali nad pomysłem, że Wenus może stać się drugim domem dla Ziemian.
Krok 3
Wraz z początkiem ery kosmicznej Wenus stała się najczęściej „odwiedzaną” planetą w Układzie Słonecznym. Od 1961 roku ponad 20 statków kosmicznych, sond i sztucznych satelitów zostało wysłanych w celu zbadania Wenus. Wszystkie marzenia o przeniesieniu ludzi na Wenus rozwiały się po tym, jak w jej atmosferze spłonęły pierwsze pojazdy badawcze. Dopiero dziesiąte urządzenie wysłane do badań było w stanie dotrzeć do powierzchni Wenus, co miało miejsce w 1979 roku. Zmierzono temperaturę powierzchni - 500 stopni Celsjusza. Odkryli, że atmosfera Wenus składa się w 96% z dwutlenku węgla, czyli 400 tysięcy razy więcej niż na Ziemi.
Krok 4
W 1975 roku wykonano pierwsze zdjęcia Wenus. Niebo na Wenus jest jasnopomarańczowe. Wszystkie powierzchnie są brązowe lub pomarańczowe z miejscami zielonymi. Na samej planecie nie ma wody, para wodna występuje w znikomej ilości w atmosferze, jej zawartość wynosi 0,05%. Chmury na Wenus są trujące i składają się głównie z kwasu siarkowego. Rzeźba planety jest przeważnie płaska. Znaleziono dwa obszary, które wystają mocno ponad główną powierzchnię. Największy płaskowyż, zwany archipelagiem Isztar, jest wielkością porównywalną do Australii. Najwyższym punktem Wenus jest Mount Maxwell, jego wysokość wynosi 12 km. Znajduje się nad Everestem - najwyższym punktem na Ziemi.
Krok 5
Cała powierzchnia Wenus pokryta jest kraterami. Kratery powstały zarówno w wyniku upadku meteorytów, jak i erupcji wulkanicznych. Planeta wygląda jak gorąca pustynia pokryta kraterami. Według najnowszych badań Wenus ma aktywne wulkany. Niektórzy naukowcy uważają, że klimat na Wenus można zmienić. Aby to zrobić, wystarczy rozpocząć proces fotosyntezy na planecie. Naukowcy proponują obrzucanie Wenus glonami, zdolnymi do szybkiego rozmnażania. Uwalniając tlen, zmniejszą ilość dwutlenku węgla w atmosferze. Planeta zacznie się ochładzać i powstaną warunki do rozwoju biosfery.
