Wiele rzeczy, dużych i małych, zostaje pochłoniętych przez oceany. Na ich dnie można znaleźć wraki jachtów, parowców towarowych i pasażerskich, okrętów wojennych, samolotów, helikopterów, sztabki złota, a nawet butelkowanego 200 lat temu szampana.
Ale w oceanach toną nie tylko rzeczy stworzone przez człowieka. Znikają w nich pola, góry, rzeki, a nawet całe kontynenty, jak np. Atlantyda. Do niedawna jego istnienie należało bardziej do królestwa mitologii, ale w 2011 roku firma, która na zlecenie naftowców zbadała część dna Oceanu Atlantyckiego za pomocą echosond, dokonała sensacyjnego odkrycia. Kilkadziesiąt milionów lat temu na zachód od Szetlandów znajdował się suchy ląd.
Starożytny krajobraz odkryto dwa kilometry pod dnem morza. Naukowcom udało się stworzyć mapę prehistorycznej krainy. Terytorium o powierzchni 10 tysięcy metrów kwadratowych. km. obejmował kanały ośmiu dużych rzek. Za pomocą wierceń udało się pobrać próbki skały, w której znaleziono pozostałości węgla i pyłku. Potem stało się jasne, że na zakrytym, grubym na dwa kilometry dnie ziemi istniało kiedyś życie. Naukowcy sugerują, że jeszcze przed pojawieniem się człowieka ziemia w tym miejscu stanowiła jedną całość z terytoriami dzisiejszej Wielkiej Brytanii i trwała aż do Norwegii.
Nawiasem mówiąc, pod tą warstwą znowu były ślady tylko życia morskiego. Oznacza to, że obszar ten kiedyś stał się suchym lądem z dna morskiego, a następnie ponownie zatonął pod wodą. Według standardów geologicznych stało się to w krótkim czasie - przez około dwa i pół miliona lat.
Aby odpowiedzieć na pytanie, dlaczego takie rzeczy miały miejsce na Północnym Atlantyku, wysunięto islandzką teorię pióropusza. Faktem jest, że skład chemiczny kamieni uniesionych z dna wokół Islandii wskazuje, że w tych miejscach magma została wyrzucona z głębi ziemi. Naukowcy sugerują, że z powodu bardzo wysokich temperatur i ciśnienia magmy od dołu część dna morskiego unosi się nad wodą. Następnie, gdy ten proces się zakończy, ponownie pogrąża się w otchłani. Oczywiście krajobraz znaleziony na Północnym Atlantyku był suchym lądem jeszcze przed pojawieniem się człowieka na Ziemi i nie jest to ta sama Atlantyda. Być może jednak znaleziono odpowiedź na pytanie, dlaczego zatonęła.
