Obraźliwy przydomek „Złodziej Tuszyński” trafił do samozwańczego rosyjskiego cara Fałszywego Dmitrija II ze względu na lokalizację jego rezydencji w Tuszynie pod Moskwą. Był tam od połowy 1608 do początku 1610 roku. I właśnie tam najaktywniej pokazał się podczas swojego krótkiego „panowania”.
Instrukcje
Krok 1
Wielu w Rosji z zadowoleniem przyjęło śmierć Fałszywego Dmitrija I. Ale było też wielu ludzi, którzy nie chcieli w to uwierzyć. Co więcej, ci ostatni należeli do różnych warstw społeczeństwa. Tym, co ich połączyło, była wcale nie miłość do upadłego fałszywego monarchy, ale nienawiść do bojarów, którzy doprowadzili do władzy ich protegowanego Wasilija Szujskiego. Tak więc pojawienie się na rosyjskiej scenie politycznej na początku XI wieku natychmiast po śmierci pierwszego oszusta nowego fałszywego Dmitrija zostało z góry określone przez samych ludzi.
Krok 2
Zaraz po śmierci Fałszywego Dmitrija I w Moskwie rozeszły się pogłoski, że „suweren” zdołał uciec i został zmuszony do ukrycia się przed „pędzącymi bojarami”. Na ulicach miasta zaczęli znajdować „anonimowe listy”, rzekomo napisane przez samego „cara Dymitra”. W tej sytuacji pozostało tylko znaleźć odpowiedniego poszukiwacza przygód, który ośmieliłby się nazwać zbiegłym władcą.
Krok 3
I jeden został znaleziony bardzo szybko. Michaił Molchanov, jeden z zabójców Fałszywego Dmitrija I, szybko zorientował się w sytuacji. Wiosną 1607 r. pod swoim prawdziwym nazwiskiem przeniósł się do Polski, słusznie licząc na pomoc polskich książąt. Tam ogłosił się rosyjskim carem Dmitrijem Iwanowiczem. Pomimo tego, że polska szlachta pejoratywnie nazywała między sobą oszusta „carem”, zyskał pełne uznanie i zaczął tworzyć armię do kampanii przeciwko Moskwie.
Krok 4
We wrześniu 1607 r. do Rosji ruszyła zbuntowana armia Fałszywego Dymitra II, stworzona z oddziałów zbuntowanych Polaków, szlachty południowo-rosyjskiej, Kozaków i resztek pokonanej armii Iwana Bołotnikowa.
Krok 5
Nie napotykając na swojej drodze żadnego poważnego oporu, armia rebeliantów zajęła rosyjskie miasta, których mieszkańcy przysięgli wierność oszustowi. Wzrost popularności Fałszywego Dymitra wśród ludzi był znacznie ułatwiony dzięki jego dekretowi o przekazaniu ziem bojarskich niewolnikom i umożliwieniu im przymusowego poślubiania córek bojarów z przyznaniem im szlachectwa. Tym dekretem przyciągnął poddanych na swoją stronę.
Krok 6
Ponadto armia Fałszywego Dmitrija przez sześć miesięcy jej przejścia przez ziemie rosyjskie została znacznie uzupełniona kosztem Kozaków Zaporoskich i Dona oraz oddziałów polskich książąt Aleksandra Lisowskiego, Adama Wisznieckiego i Romana Rożyńskiego.
Krok 7
Wiosną 1608 roku armia Fałszywego Dymitra zbliżyła się do Moskwy, ale nie odważyła się szturmować miasta. W Tuszynie pod Moskwą Fałszywy Dmitry zakłada swoją rezydencję. Odbywa w nim spotkania swojego rządu, dumy bojarskiej, a tu nawet bije własną monetę. W tym okresie jego przeciwnicy wymyślili dla niego obraźliwy przydomek „złodziej Tushino”. A tak przy okazji, nie udało mu się zdobyć Moskwy.
Krok 8
Los tego oszusta był smutny, ale przewidywalny. Po licznych historycznych perypetiach tamtych lat Fałszywy Dmitrij II został zabity przez szefa własnej gwardii jesienią 1610 roku. Nie ustalono miejsca jego pochówku.
