Bardzo często w życiu codziennym ludzie używają wyrażenia „strach paniki”. Wypowiadając to, niewiele osób zastanawia się, skąd wzięło się takie słowo jak „panika”.
Mitologia
Aby zrozumieć pochodzenie wyrażenia „strach paniki”, należy zwrócić się do mitologii starożytnych Greków. Według ich wierzeń na Górze Olimp mieszkał bóg rolnictwa, płodności i hodowli zwierząt. Był również uważany za patrona wszystkich mieszkańców lasu. Imię tego boga brzmiało Pan. Gdy tylko się urodził, od razu strasznie przestraszył rodziców. Faktem jest, że bóstwo okazało się małym rogatym mężczyzną z małą kozią brodą. Ponadto dziecko nie miało czasu na zmianę dnia, zaczął biegać, głośno tupać, wesoło się śmiać i hałasować. Każdy, kto to widział, był bardzo przerażony.
Jednak mimo wszystko bogowie Olimpu byli zadowoleni z pojawienia się dziecka, bo w każdym razie był jednym z nich - był też bogiem. Ponadto Pan okazał się bardzo wesołym, inteligentnym i dobrodusznym dzieckiem. Był bardzo utalentowany, a nawet wynalazł flet, pięknie go grał, wydając piękne melodie.
Ale bogowie o tym wiedzieli. I zwykli pasterze, myśliwi i traperzy, słysząc w lasach lub nasadzeniach niejasny dziwny hałas lub szelest, gwizd lub nieoczekiwany trzask. Zaczęli doświadczać niewytłumaczalnego strachu. Byli pewni, że wszystkie te dźwięki wydał Pan. W rezultacie ludzie bali się tego, co w rzeczywistości wcale nie było straszne.
Stąd pojawiło się wyrażenie „strach paniki”. Wyraża nierozsądny, wszechogarniający, nagły i niewytłumaczalny horror.
O panice, strachu
Ten strach pojawia się nagle i niespodziewanie, bez wyraźnego i widocznego powodu. Dlatego staje się prawdziwym stresem, z którym bardzo trudno sobie poradzić. Człowiek zawsze boi się wszystkiego, co niewytłumaczalne, a to uczucie strachu pozostaje na długo w pamięci.
Niektórzy ludzie doświadczają nawet ataków paniki. W tym przypadku uczucie strachu pojawia się zupełnie nagle i nie ma wyraźnego powodu. Samodzielne radzenie sobie z takim atakiem może być bardzo trudne. Pod wpływem strachu aktywuje się autonomiczny układ nerwowy. Objawia się to bladością skóry, drżeniem, drętwieniem rąk, trudnościami w oddychaniu, wysychaniem błon śluzowych w jamie ustnej, niestrawnością i innymi nieprzyjemnymi objawami.
Aby pozbyć się paniki, trzeba się wyciszyć, odetchnąć głęboko i zwrócić uwagę. Na przykład pij herbatę, weź środek uspokajający, porozmawiaj z ukochaną osobą. Ale najważniejsze jest, aby spróbować zrozumieć, że nie ma zagrożenia dla życia i zdrowia.
