Spawany tor znajduje szerokie zastosowanie na nowoczesnych kolejach. Wyeliminowanie przegubów pozwoliło na zmniejszenie zużycia energii i paliwa, zmniejszenie zużycia kół i oporów na ruch pociągu.
Zalety płynnej ścieżki
Dynamiczne oddziaływanie na tor jest osłabione przez eliminację stawów. Ponadto organizacja toru spawanego w sposób ciągły pozwala na znaczne zaoszczędzenie metalu - do 1,8 tony na kilometr toru. To z kolei obniża koszty naprawy i utrzymania linii kolejowej.
Jeśli mówimy o ciągłych spawanych szynach, ich żywotność wzrasta o około 20%. Żywotność podkładów drewnianych zwiększa się o 8-13%. Odnotowano spadek kosztów pracy przy bieżącym utrzymaniu toru – o 10-30%.
Odciągi szynowe do toru ciągłego wykonane są z szyn utwardzanych termicznie, które nie posiadają otworów na śruby. Są to standardowe długości P65 lub P75. Do zgrzewania stosuje się mobilne lub stacjonarne zgrzewarki stykowe. Proces spawania odbywa się metodą elektrokontaktową.
Przed okresem letnim i zimowym należy wyregulować długość rzęs. W tym celu pomiędzy spawanymi sznurkami układa się od dwóch do czterech par szyn wyrównawczych o długości 12,5 m lub szyn o zmiennej długości. Zestaw szyn poziomujących ułożonych na torze nazywany jest przęsłem poziomującym.
Aby zapewnić wysoką wytrzymałość toru, wszystkie złącza szyn w przęsłach wyrównawczych połączone są sześciootworowymi okładzinami i śrubami doczołowymi, które wykonane są ze stali o wysokiej wytrzymałości.
Cechy ciągłego toru spawanego
Bezspoinową ścieżkę zaczęto układać od dłuższego czasu. Początkowo długość zgrzewanych sznurków nie przekraczała 800 m. Struny dostarczano do holu pociągami składającymi się z platform wyposażonych w rolki.
Przeprowadzono wieloletnie eksperymenty. Od 1986 roku dozwolone jest układanie rzęs o określonej długości. Zbiega się z długością odcinka bloku i zaciągu. Przy wytwarzaniu i działaniu rzęs ustalono szereg wymagań.
Spawany tor ma pewne osobliwości. Najważniejsze jest to, że długość strun szynowych nie może się zmieniać wraz ze spadkiem lub wzrostem temperatury. Przy wahaniach temperatury w rzęsach powstają siły ściskające lub rozciągające wzdłużnie.
Latem, podczas upałów, może to spowodować zrzucenie ścieżki na bok. Zimą w wyniku zerwania rzęs może powstać szczelina.
Latem, podczas upałów, może to spowodować zrzucenie ścieżki na bok. Zimą w wyniku zerwania rzęs może powstać szczelina. Aby tego uniknąć, ciągłą ścieżkę układa się w następujący sposób. Stosuje się podsypkę z kamienia łamanego oraz podkłady żelbetowe z osobnym mocowaniem.
Na odcinkach ruchu o dużej prędkości stosuje się tor spawany. W tych obszarach szczególną uwagę zwraca się na zapobieganie falowaniu powierzchni szyn.
