Róża to najpiękniejszy, długo kwitnący, wykwintny, prawdziwie królewski kwiat - prawdziwa ozdoba każdego ogrodu. Jeśli uprawiasz róże w północno-zachodniej Rosji i chcesz zachować je zimą, musisz zadbać o schronienie.
Szkolenie
Musisz zacząć przygotowywać się do zimy nawet podczas pozyskiwania materiału do sadzenia, czyli na wiosnę. Jak możesz ułatwić życie różom zimą? Wybierz mrozoodporne odmiany i sadzonki ze zdrowym systemem korzeniowym.
Podczas sadzenia krzewów różanych starannie wybierane jest miejsce, w którym będą rosły róże. W cieniu róże nie tylko zakwitną słabo i słabo, ale także znacznie gorzej zniosą zimę. Róże sadzi się tak, aby wygodnie było o nie dbać latem i zakrywać je jesienią.
Jednym z głównych warunków udanej uprawy róż i ich zachowania na zimno jest stworzenie dla nich optymalnych warunków świetlnych i termicznych. Jeśli w okresie wegetacji zastosujesz agrotechniczną technikę uprawy róż, dobrze przygotowany krzew różany z dojrzałymi pędami przetrwa zimę całkiem bezpiecznie, ale dla ubezpieczenia lepiej zadbać o schronienie.
Od sierpnia należy zaprzestać nawożenia, w przeciwnym razie róże będą rosły gwałtownie przez całą jesień i nie będą miały czasu na przygotowanie się do zimy.
Od września wszystkie prace stymulujące wzrost (rozluźnienie gleby, przycinanie, podlewanie) należy przerwać, aby krzaki róż mogły płynnie przejść w stan spoczynku.
Schron
Prace nad bezpośrednim przygotowaniem krzewów do zimowania rozpoczynają się w połowie października. Istnieje wiele sposobów na ochronę róż przed mrozem. W północno-zachodniej Rosji najlepiej zastosować kompleksową ochronę. Po pierwsze, róże muszą być spud, to znaczy ziemny kopiec luźnej suchej gleby należy wylać wokół podstawy krzaka. Wysokość skoczni to 30 cm.
Podczas hilling róż nie należy pobierać ziemi z odstępów między rzędami: może to uszkodzić system korzeniowy i zmniejszyć produktywność krzewów. Lepiej jest użyć importowanej ziemi do stworzenia schronienia.
Przed zbudowaniem kopca ziemnego należy wyciąć z krzaków kwiaty, zielone, niezdrewniałe pędy i usunąć liście.
Następnie gliniane wzgórze od góry izoluje się świerkowymi gałęziami, liśćmi lub trocinami. Za najlepszy materiał uważa się gałęzie świerkowe lub jodłowe, które niezawodnie chronią rośliny przed zimnem zimą i przed jasnym światłem słonecznym wczesną wiosną, jednocześnie przepuszczając powietrze.
Cały krzak można przykryć materiałem izolacyjnym (po wypełnieniu kopca ziemnego). Ale materiał nie powinien dotykać krzaka. Krata siatkowa wykonana jest z metalu lub drewna lub umieszczane są metalowe łuki, na których nakłada się materiał pokrywający i mocuje taśmą.
