Tradycyjnie ochra nazywana jest kolorem żółto-brązowym. Farby artystyczne w odcieniach ochry były szeroko stosowane przez malarzy renesansowych do malowania swoich płócien. Tak atrakcyjna paleta pojawiła się u ludzi dzięki naturalnemu materiałowi o tej samej nazwie.
Ochra i jej odmiany
Ochra to rodzina naturalnie występujących pigmentów ziemistych, które zawierają tlenek żelaza jako główny składnik barwiący. Różne rodzaje ochry wydobywa się z naturalnych złóż gliny lub piaszczystego minerału ilastego. Barwnik charakteryzuje się różnorodnością kolorów i odcieni, m.in. żółtym, ciemnopomarańczowym, brązowym, czerwonym, fioletowym.
Nowoczesne pigmenty ochry są często wytwarzane przy użyciu syntetycznego tlenku żelaza.
Na jakość naturalnej ochry wpływają różne czynniki: proporcja gliny i tlenku żelaza, obecność pierwiastków barwiących w składzie oraz warunki panujące na danym terenie. Żółta lub złota ochra zawiera uwodniony tlenek żelaza, znany również jako limonit. W tej substancji żelazo swobodnie wchodzi w interakcje z wodą. Częściowo uwodniony tlenek żelaza - getyt - nadaje pigmentowi brązowy kolor.
W miejscach, gdzie gleba jest bardzo sucha, ochra będzie miała czerwony kolor, co nadaje jej bezwodny tlenek żelaza - hematyt. Fioletowa ochra jest zbliżona do czerwieni pod względem właściwości chemicznych, ale jej odcień zależy od dyfrakcji światła spowodowanej dużą średnią wielkością cząstek substancji.
Jeśli naturalny minerał nagrzewa się pod wpływem temperatury, staje się gęstszy i gęstszy. W tym procesie limonit lub getyt jest odwadniany i przekształcany w hematyt, a żółta lub brązowa ochra staje się czerwona.
Ekstrakcja i wykorzystanie ochry
Badania archeologiczne pokazują, że na długo przed naszą erą ochra była szeroko stosowana jako barwnik, kosmetyk, ochrona przed wysuszeniem skóry i owadami, a także do celów religijnych. W 1780 r. francuski naukowiec Etienne Astier opracował przemysłową metodę otrzymywania ochry, którą z czasem udoskonalono.
Surowa glina wydobywana w kopalniach i kamieniołomach składa się w 80-90% z piasku krzemiennego. Aby oddzielić od niego cząstki ochry, surowce są myte w kilku etapach, a następnie suszone. Aby uzyskać czerwony pigment, masę poddaje się działaniu temperatury 800-900 ° C. Po schłodzeniu ochra jest mielona do 50 mikronów, sortowana pod względem jakości i koloru oraz pakowana.
Aby uzyskać wymagane kolory, konieczne jest zmieszanie kilku rodzajów ochry uzyskanej z różnych rud.
Współcześni duzi producenci ochry znajdują się w USA, Francji i kilku innych krajach europejskich. Ten naturalny pigment stosowany jest w budownictwie do barwienia mieszanek wykończeniowych, w rolnictwie dodawany do nawozów. Ponieważ ochra jest nietoksyczna, można ją znaleźć w artystycznych farbach olejnych i kosmetykach. Odgrywa ważną rolę w malarstwie ceramiki i ceramiki, w dekoracji budynków. Wykorzystywane są również barwne piaski pozostałe po produkcji ochry: firmy elektryczne i telefoniczne wypełniają nimi rowy.
