Kochasz jesień? Naprawdę uwielbiam tę porę roku, szczególnie okres z żółtymi, ognistoczerwonymi liśćmi. Pewnie dlatego, że sama mam taki odcień włosów.
Jako dziecko, oczywiście, ja, a także inne „dzieci słońca” to dostałyśmy. Na podwórku i na ulicy krzyki rówieśników czy starszych dzieci, z mnóstwem komentarzy na temat koloru włosów. Ale czas minął i jakoś czerwony kolor nie był już przedmiotem kpin. Już jako dziecko nauczyłem się nie reagować na obraźliwe słowa, a potem w ogóle nie przywiązywałem do tego żadnej wagi. Czasem jednak trzeba teraz złapać spojrzenia chichoczących dziewczyn, wpatrujących się we włosy, ale to wszystko.
I jakoś zainteresowała mnie kwestia istnienia rudych, czy to prawda, że są tak wyjątkowe, jak powiedziała mi moja mama. W odpowiedzi na moją prośbę Internet dał mi garść ciekawych informacji!
Zacznijmy od pochodzenia. Są tutaj dwie wersje. Po pierwsze, ludzie otrzymali rude włosy od swoich przodków – neandertalczyków. Wiadomo, że ten typ ludzi wyróżniał się jasną karnacją i blond włosami, zamieszkiwał część współczesnej Europy i Rosji i wymarł, pozostawiając po sobie potomków. Neandertalczycy byli dość krwiożerczym i wojowniczym ludem, przebiegłym i zaradnym, ale coś ich zrujnowało, prawdopodobnie zbuntowanych „homosapiens”.
Potomkowie czerwonych nazywani są także Celtami, ludem, który również miał wojowniczy charakter. Mocno osiedlili się w kilku krajach europejskich i zakorzenili się w Rosji. Z biegiem czasu „mieszali się” z innymi narodami, ale ich kultura jest czczona w Wielkiej Brytanii, Irlandii i Szkocji, podobnie jak wszyscy rudowłosi.
Druga wersja wyglądu rudych ma nieco „kosmiczny” charakter. Naukowcy ustalili, że osoby o tym kolorze włosów są mniej wrażliwe na światło słoneczne i częściej zachorują na raka skóry. Jednocześnie mają dużą wrażliwość na ból i bardzo wrażliwy układ nerwowy. A także rude mają najmniejszą ilość włosów na głowie (około 80 tys.), ale są znacznie grubsze niż blondynki i brunetki. A geny to coś innego, mówią naukowcy, profesorowie.
A na dodatek w średniowieczu z jakiegoś powodu mocno rzucali broń przeciwko rudowłosym kobietom, widząc w nich czarownice. Chociaż to prawda, ludzie o tym kolorze włosów mają zdolności psychiczne, co zostało już udowodnione.
Stąd pojawiła się dość zabawna hipoteza o przybyciu rudowłosych ludzi „z głębi galaktyki” dawno temu na naszą planetę…
To jednak cała mądrość naukowców. Przejdźmy do faktów historycznych. W starożytnym Egipcie rudowłosi młodzieńcy i dziewczęta składano w ofierze bogu Amonowi-Ra, aby uzyskać obfite plony. Ognisty kolor włosów uznano za kolor złotego, zdrowego słojów. W niespokojnych czasach średniowiecza rudowłose kobiety badano na obecność czarów. Związali prawy kciuk oskarżonej z lewym dużym palcem u nogi i wrzucili ją do stawu. Jeśli oskarżona tonęła, nie jest winna. Jeśli była na powierzchni i próbowała się uwolnić, czekał na nią ogień.
W Rosji nawet Piotr I był podejrzliwy wobec rudowłosych, najwyraźniej przyjmując zwyczaj Europejczyków (chociaż nie wszyscy byli poddawani uciskowi „słonecznych”). Wydał dekret, że osobom o takim kolorze włosów nie wolno piastować urzędów publicznych i zeznawać w sądach (!).
Kolejny ciekawy fakt z historii Rosji. Partię bolszewików, którzy doszli do władzy w 1917 roku, można śmiało nazwać „partią rudzielców”. Lenin, jego kochanka Inessa Armand, sama pani Krupska, Bucharin, Abel Yenukidze (główny przywódca partii), szpiegują Malinowskiego. Wszyscy byli rudzielcami! I chyba wszyscy wiedzą, do czego doprowadził zamach stanu z 1917 roku.
Czy tacy ludzie są z innej planety, którzy przybyli z równoległego wszechświata, czy nadal są potomkami neandertalczyków – wydaje mi się, że nie jest to ważne. Liczy się to, jak postrzegamy osobę, czy jest dobry czy zły, jak lubią mawiać dzieci. „Czerwono-czerwony, piegowaty” – przez długi czas będzie noszony po wszystkich podwórkach.
