Pokora jest jedną z głównych cnót chrześcijańskich, synonimem samozadowolenia, harmonii z samym sobą i otaczającym nas światem. Ci, którzy są dalecy od wiary prawosławnej, często mają całkowicie błędne wyobrażenie o tej koncepcji, wierząc, że chrześcijańska pokora ucieleśnia się w osobie w postaci ucisku, całkowitego posłuszeństwa, ciągłego poczucia bezpodstawnej winy, niechęci i niemożności obrony własnej zainteresowania.
Instrukcje
Krok 1
Pokora w chrześcijaństwie jest jedną z głównych cnót człowieka wierzącego, rozumianą jako akceptacja wszystkiego, co istnieje, niezależnie od woli umysłu i serca. Nie należy postrzegać pojęcia „pokory chrześcijańskiej” w kontekście „pacyfikacji” lub „poniżania”, ponieważ pokora chrześcijańska jest bardzo bliska pojęciu „spokoju filozoficznego”, który osiąga się poprzez wzmożoną walkę wewnętrzną, prowadzącą do siły ducha i pełna harmonia zarówno zewnętrznego, jak i wewnętrznego…
Krok 2
Bycie pokornym oznacza niepoddawanie się irytacji, umiejętność kontrolowania swoich emocji, nie dawanie upustu czarnym myślom i niesprawiedliwym uczynkom. Chrześcijańska pokora wcale nie jest biernością, lecz przeciwnie, przejawem charakteru i woli.
Krok 3
Uważa się, że modląc się o pokorę, człowiek nie upokarza, a wręcz przeciwnie, prosi o mądrość i odpowiednie postrzeganie siebie i innych. W prawosławiu pokorę chrześcijańską dzieli się na trzy główne obszary: pokorę przed Bogiem, siebie i bliskich. W pierwszym przypadku pokora oznacza pełne rozpoznanie i zrozumienie swoich grzechów, pragnienie zdobycia jakiejś cnoty, nadzieję na przebaczenie Wszechmogącego. Człowiek powinien nie tylko pogodzić się z trudami życia, ale także starać się traktować tę próbę mądrze i cierpliwie, nie zniechęcając się, ale napełniając duszę optymizmem i gotowością do rozwiązywania wszelkich problemów.
Krok 4
W stosunku do otaczających ich ludzi pokora chrześcijańska objawia się jako spokój, uspokojenie emocji i namiętności, co może prowadzić do poważnych konsekwencji, nieuzasadnionej złości, drażliwości. Człowiek musi wejść w stan pełnej harmonii z innymi, zwycięstwa dobrego początku nad złym.
Krok 5
Być może najważniejszą częścią zdobywania chrześcijańskiej pokory jest pokora wobec samego siebie, z własnymi zaletami i wadami, pełna gotowość do adekwatnego postrzegania siebie i swoich możliwości. Aby osiągnąć stan chrześcijańskiej pokory, człowiek musi nauczyć się szczerze przyznawać się do swoich błędów, przebaczać przestępcom.
Krok 6
Słusznie uważa się, że chrześcijańska pokora to nie tylko los mnichów czy duchownych. Ten wysoki poziom samowiedzy jest dostępny dla przeciętnego człowieka. A to jest całkiem proste. Musisz tylko nauczyć się patrzeć z otwartym umysłem na otaczający Cię świat, starać się nie tylko słuchać, ale także słyszeć, rozumieć swoje duchowe aspiracje, stać się właścicielem silnego i ustrukturyzowanego wewnętrznego „ja”.
